تنیسفا – در این ویدیو رافائل نادال را در سن ۱۷ سالگی میبینید. از همان زمان نشانهها از ظهور یک قهرمان جدید خبر میداد اما کسی نمیدانست این جوان مستعد و سختکوش قرار است تا کجا پیش برود.
هنگامی که مجری درباره سمپراس و آغاسی از ماتادور جوان میپرسد، او میگوید نباید با آنها مقایسه شود. البته این را نه از روی غرور که به نشانه احترام میگوید و معتقد است قیاس یک بازیکن جوان و تازهوارد با دو اسطوره بزرگ تنیس که نفر اول جهان بوده و افتخارات بزرگی کسب کردهاند کار درستی نیست.
مشی و منش رافا زمانی که به قهرمان نامداری تبدیل شد نیز فرقی نکرد و کسب افتخارات متعدد باعث نشد تا او درگیر غرور و نخوت شود.
البته فروتنی نادال به تنیس و میدان مسابقه محدود نبود؛ در طول این سالها داستانهای متعددی از برخورد متواضعانه او با دستاندرکاران برگزاری مسابقات از داوران و توپجمعکنها گرفته تا راننده و نظافتچی و سایر خدمه نقل شده است که همه نشان از شخصیت مردمی او دارد.
چند سال پیش که در مایورکا سیل آمد نیز نادال به کمکهای مالی بسنده نکرد و شخصاً آستینهایش را بالا زد و به کمک سیلزدگان شتافت.
او در همینباره گفته بود: «دوست دارم از من بیشتر بعنوان یک انسان خوب یاد شود تا یک قهرمان بزرگ. پیروزیها لحظات شادی هستند اما دوام ندارند. این شخصیت و رفتار شماست که نهایتاً در یادها باقی میماند.»
