تنیسفا: دیروز در دور پایانی تنیس زنان المپیک ریو 2016، مونیکا پوییگ از پورتوریکو با پیروزی مقابل آنجلیک کربر آلمانی بزرگترین افتخار تاریخ این کشور را به ارمغان آورد.
بیشتر بخوانید: مونیکا پوییگ اولین مدال طلای پورتوریکو در تاریخ المپیک را بدست آورد!
نفر سیوچهارم تنیس زنان جهان در حالی موفق به قهرمانی در المپیک شد که نامش در فهرست ۱۶ بخت نخست قهرمانی این بازیها دیده نمیشد. او حالا به اولین تنیسباز زن “غیر سیدی” – از سال 1988 که رشتهی تنیس پس از 64 سال مجددا به مسابقات المپیک بازگشت – تبدیل شد که مدال طلای المپیک را به گردن میآویزد.
تنیسباز ۲۲ ساله پورتوریکویی حس و حالش هنگام مسابقهی روز گذشته را اینگونه وصف میکند: ” من شنیدم که همه میگویند: تو میتوانی! تو میتوانی! و من هم درون خودم تکرار کردم: من میتوانم! تماشاگران واقعا به من کمک کردند که خودم را باور کنم و به من نشان دادند برای من آنجا هستند. چه ببرم و یا که ببازم.”
زمانی که پوییگ امتیاز آخر را از آنِ خود کرد، راکتاش را پرت کرد و پرچم کشورش را برداشت و با آن دور افتخار زد. “واقعا نمیدانم چه اتفاقی افتاد. لحظهی شگفتانگیزی بود.”
پدر این تنیسباز 22 ساله نیز به او باور داشت. روز قبل از مسابقه برای او متن سرود ملی کشور پورتو ریکو را ایمیل کرده بود و زمانی که پرچم سفید-آبی-قرمز پورتو ریکو در استادیوم المپیک برای اولین بار به احتزاز درآمد و سرود ملی طنینانداز شد، مونیکا یاد نوشتهی پدرش افتاد.
پس از اتمام بازی و در مراسم توزیع مدال، پوییگ به دلیل اشکهای زیادی که از چشمانش جاری شده بود، نمیتوانست سرود ملی را زمزمه کند. او در این باره با لبخند میگوید: “اگر جلوی گریهام را میگرفتم، احتمالا میتوانستم سرود را بخوانم. اما نشد. تمام مدت داشتم گریه میکردم.”
آنجلیک کربر، قهرمان مسابقات آزاد استرالیا و فینالیست ویمبلدون در سال جاری نیز دربارهی پوییگ گفت: ” من تمام تلاشم را کردم. اما او بدون شک بهترین تنیس دوران ورزشیاش را بازی کرد.”