هفتمین دوره رقابت‌های تنیس لیور کاپ با قهرمانی تیم اروپا به پایان رسید.
تنیسفا – تیم اروپا روز یکشنبه در حالی که در نتیجه کلی ۷-۱۱ از تیم جهان عقب بود با درخشش ستاره‌های خود ورق را برگرداند و فاتح مسابقات شد.
در روز پایانی رقابت‌ها و پس از آنکه الکساندر زورف با بازگشت دیدنی خود ناجی آبی‌پوشان شد و هیجان را به اوج رساند، کارلوس آلکاراس در دیدار سرنوشت‌ساز نهایی کار را تمام کرد و عنوان قهرمانی را برای تیم اروپا به ارمغان آورد.
شاگردان بیورن بورگ در حالی با پیروزی نزدیک ۱۳ بر ۱۱ توانستند قهرمانی را از مشت شاگردان جان مکنرو بیرون بیاورند که آنها پیش از دیدار نهایی فاصله‌ای تا باخت نداشتند اما الکساندر زورف آلمانی در مصاف با فرانسیس تیافو به رغم واگذاری ست اول و عقب افتادن در ست دوم، بازگشتی حماسی را در ورزشگاه اوبر آرنا شهر برلین و در مقابل دیدگان هموطنانش رقم زد تا همه چیز به دیدار آخر کشیده شود.
در دیدار سرنوشت‌ساز نهایی تیم اروپا با بهترین بازیکن خود یعنی کارلوس آلکاراس به مصاف تیلور فریتس نایب‌قهرمان اوپن آمریکا رفت. آلکاراس بازی را طوفانی آغاز کرد و در ست اول حریف آمریکایی خود را با ارائه نمایشی چشم‌نواز و هجومی ۶-۲ در هم کوبید. اعجوبه ۲۱ ساله اسپانیایی ست دوم را هم خوب شروع کرد و به رغم آنکه بعد از برتری ۴-۲ دچار لغزش شد در نهایت این ست را هم ۷-۵ به سود خود خاتمه داد تا جام قهرمانی به تیم اروپا برسد.
آلکاراس که اولین حضورش در لیور کاپ را تجربه می‌کرد در طول سه روز مسابقات خوش درخشید و با کسب سه پیروزی از چهار مسابقه (دو انفرادی و یک دونفره) نقشی کلیدی در قهرمانی تیمش ایفا کرد.
این پنجمین قهرمانی تیم اروپا در هفت دوره مسابقات لیور کاپ بود و شاگردان بیورن بورگ بعد از دو دوره ناکامی توانستند بار دیگر جام این رویداد تیمی را مال خود کنند.
امسال همچنین شاهد آخرین حضور بیورن بورگ و جان مک‌انرو بر نیمکت مربی‌گری دو تیم اروپا و جهان بودیم و از سال آینده یانیک نوآ و آندره آغاسی جایگزین این دو اسطوره خواهند شد.
سال آینده شهر سان فرانسیسکو در ایالات متحده آمریکا میزبان مسابقات لیور کاپ خواهد بود.
این لیورکاپ جذابیت سال های قبل رو نداشت
تیم اروپا خیلی راحت تر از این حرفا باید قهرمان میشد و کار به بازی آخر نمیکشید.
یه مسئله جالبی که بود. مدودو با دو بازی و دو باخت قهرمان شد.
اصلا حس بازی کردن نداشت. زورو و بقیه هم همچنین. بجز آلکاراز که اولین لورکاپش بود.
ولی در عوض تنیسورهای تیم جهان که معمولا آمریکایی ها تشکیلش میدن همیشه روحیه تیمی بهتری دارن. امسال هم همینطور بود. خیلی بهتر از حد انتظار بازی کردن.
لیور کاپ یه تورنمنت تشریفاتیه که میشه گفت یجورایی افتتاحیه فصل هاردکورت داخل سالن هستش.
از اینجا به بعد اکثر تورنمنت های داخل سالن خواهند بود.
درود
موافقم، حس نداره و بازيكنا هم به نظر بي انگيزه هستند.
حضور هم تيمي ها كنار زمين هم يه جورايي فضا را از جديت خارج مي كنه.
تيم هاي دوبل آمريكا هميشه قشنگ و جذاب بازي مي كنند، امسال هم بهترين لحظات به نظرم مربوط به همين بازي هاي دوبل بود، در مجموع شايد بتونيم Shelton را بهترين بازيكن اين دوره معرفي كنيم، هم در دوبل كه بسيار تاثير گذار بود، هم در سينگل.
روز و روزگار خوش