تنیسفا – سال ۲۰۰۱ اتفاقی در رقابتهای ویمبلدون رخ داد که سرآغازی شد بر یک دوران جدید در تنیس جهان. پیت سمپراس که نزدیک به یک دهه موفقیتهای بیشماری را کسب کرده بود و در آن زمان رکورددار و مدافع عنوان قهرمانی مسابقات ویمبلدون به شمار میرفت، در مرحلۀ چهارم این رقابتها برای اولین و آخرین بار با بازیکنی روبهرو شد که اکنون به باور اغلب کارشناسان، بهترین بازیکن تاریخ تنیس است؛ راجر فدرر، تنیسباز پرآوازه اهل سوئیس. فدرر که در آن زمان 19 سال داشت و سید شمارۀ 15 مسابقات بود، در دیداری دشوار و فراموشنشدنی توانست الگوی ورزشی خود را در 5 ست شکست دهد و به دور یکچهارم پایانی یک تورنمنت گرند اسلم برسد.
سمپراس کهنهکار پس از آن بازی گرچه به فینال اپن آمریکا رسید اما آنجا نیز مغلوب لیتون هیوئیت استرالیایی شد تا سال کابوسوار خود را بدون کسب هیچ عنوانی به پایان رساند. او سال بعد با وجود حذف زودهنگام در مسابقات ویمبلدون، موفق شد در یو اس اپن، 14ـمین و آخرین گرند اسلم خود را به دست بیاورد. پس از آن سمپراس تا یک سال در هیچ تورنمنتی شرکت نکرد تا اینکه در آگوست سال 2003 اعلام کرد که قصد دفاع از عنوان قهرمانی خود در اوپن آمریکا را ندارد و برای همیشه راکتش را آویخت.
داستان خداحافظی سمپراس و روی کار آمدن فدرر، شباهت زیادی به پدیده «ابرنواختر»ها در نجوم دارد؛ پدیدهای نادر که در آن ستارههای در حال مرگ، ناگهان منفجر شده و از خود مقدار بسیار زیادی نور ساطع میکنند.
فدرر سوئیسی که از سال 2003 به تدریج جایگاه خودش را در تنیس جهان تثبیت کرد، طی این سالها همواره درخشیده و رکوردهای بسیاری را جابجا کرده است. او امروز در 37 سالگی همچنان با همان عطش دوران جوانی در مسابقات شرکت میکند و به افتخارات بیاندازۀ خود میافزاید. کسب 20 عنوان گرند اسلم شامل 8 عنوان ویمبلدون، 6 عنوان اپن استرالیا، 5 عنوان اپن آمریکا و 1 عنوان اپن فرانسه، 6 عنوان قهرمانی در مسابقات فینال تور جهانی، کسب مدال طلای مسابقات المپیک 2008 پکن در بخش دونفره، کسب مدال نقره در المپیک 2012 لندن در بخش انفرادی، قهرمانی با تیم سوئیس در مسابقات دیویس کاپ سال 2014، رکورد 237 هفتۀ متوالی بودن در صدر جدول و 310 هفته صدرنشینی در مجموع، بخشی از مهمترین افتخارات این ستاره تنیس جهان محسوب میشوند.
جدا از دستاوردهای بینظیر فدرر، شیوۀ بازی متنوع و منحصربهفرد او و استیل خاص ضرباتش، از دیگر نکاتی است که این بازیکن افسانهای را از دیگر تنیسبازها متمایز میکند، تا حدی که ظرافت بازی او را با یک رقصندۀ باله مقایسه میکنند.
با چند سال تأخیر نسبت به فدرر، ۳ اعجوبۀ دیگر یعنی رافائل نادال، نواک جوکوویچ و اندی ماری در تنیس جهان ظهور کردند تا در کنار فدرر جمعی چهار نفره را تشکیل بدهند. جمعی که با عنوان «چهار غول» دنیای تنیس شناخته میشوند و سالهاست عناوین بزرگ را بین خودشان تقسیم میکنند.
18 سال پس از رویارویی تنیسباز اهل بازل و پیت سمپراس در ویمبلدون، اتفاقی روی داد که میتوان آن را تکرار تاریخ قلمداد کرد؛ استفانوس سیتسیپاس، تنیسباز 20 سالۀ اهل یونان موفق شد در دور چهارم مسابقات اپن استرالیا (درست در همان مرحلهای که فدرر سمپراس را در ویمبلدون مغلوب کرد) راجر فدرر، الگوی ورزشی خود و مدافع عنوان قهرمانی را در دیداری بهیادماندنی و جذاب شکست دهد و برای نخستین بار به دور یکچهارم پایانی یک تورنمنت گرند اسلم صعود کند. اگر وقایع گذشته بخواهد مجدداً رخ بدهند، باید بگوییم که ستارهای جدید در تنیس مردان در حال ظهور کردن است.
بیشتر بخوانید: حذف غیرمنتظره راجر فدرر از اوپن استرالیا با شکست برابر استفانوس سیتسیپاس
سیتسیپاس در آتن و در خانوادهای تنیسی متولد شده است. مادرش بازیکن بازنشسته تنیس و پدرش مربی تنیس است. او اکنون در رتبۀ ۱۵ جدول ردهبندی قرار دارد و جوانترین بازیکن در بین ۲۰ تنیسباز برتر دنیا به حساب میآید. ضربۀ بکهندش مانند فدرر یکدستی است و بازیاش از تنوع زیادی برخوردار است. او سال گذشته با قهرمانی در رقابتهای استکلهم، به اولین بازیکن یونانی تبدیل شد که در تور حرفهای مردان صاحب عنوان قهرمانی شده است.
در کنار سیتسیپاس، بازیکنان جوان دیگری نیز هستند که میتوانند در آینده یک جمع طلایی را تشکیل دهند؛ بازیکنانی مانند الکساندر زورف، دومینیک تیم، کارن خاچانوف، دنیس شاپووالوف، فرانسیس تیافو، الکس دیمینور و آندری روبلف. الکساندر زورف، جوان 21 سالۀ آلمانی تا به اینجا هم 10 عنوان قهرمانی شامل 3 عنوان مسترز و 1 عنوان فینال تور جهانی را به دست آورده است.
حال باید دید که با افول ستارگان نسل قبل، بازیکنان نسل جدید تا چه اندازه میتوانند موفقیتهای کمنظیر الگوهای خود را تکرار کنند.