سورین لوتی از حال و هوای این روزهای راجر فدرر می‌گوید.
تنیسفا – راجر فدرر روز گذشته اعلام کرد مسابقات لیور کاپ در هفته آینده آخرین حضورش خواهد بود و او بعد از آن با تنیس وداع می‌کند.
بعد از اعلام این خبر، سورین لوتی مربی و دوست قدیمی فدرر که از سال ۲۰۰۷ همواره در کنار او بوده در مورد خداحافظی اسطوره سوییسی صحبت کرد.
لوتی در مورد علت تصمیم فدرر گفت: «راجر بعد از عمل به اندازه کافی پیشرفت نداشت. او ۴۱ ساله است و مدتی طولانی در مسابقات بوده و بیش از ۱۵۰۰ بازی انجام داده است. بازنشستگی او ترکیبی از این عوامل است.»
او در مورد احساس خودش درباره این تصمیم گفت: «راجر طوری رفتار می‌کند که کار ما را آسان می‌کند. البته این تصمیم برای او احساسی بود. اگر اینطور نبود هرگز نمی‌توانست این همه افتخارآفرینی کند. مسلماً احساسات زیادی پشت این تصمیم وجود دارد، اما او همیشه در مورد همه چیز بسیار مثبت است. اگر کاملاً از نظر روحی بهم می‌ریخت، کار برای من هم سخت‌تر می‌شد، اما او همه چیز را تحت کنترل دارد. امروز دو یا سه بار به من زنگ زد تا حالم را بپرسد. راجر همیشه به دیگران فکر می‌کند. امروز هم حالش خوب است و در کنار خانواده‌اش است.»
این مربی سوئیسی افزود: «فکر می‌کنم اکنون نباید صرفاً روی پایان دوران حرفه‌ای راجر تمرکز کنیم، بلکه مهمتر از همه باید به دستاوردهای او بیاندیشیم. هواداران امروز نباید فقط غمگین باشند بلکه باید خوشحال باشند چراکه طی این سال‌ها توانستند لحظات خوبی را با راجر تجربه کنند.»
لوتی هم‌چنین در مورد حضور فدرر در مسابقات لیور کاپ گفت: «او سعی می‌کند تا در این مسابقات بازی کند. حالا در بخش انفرادی یا دونفره بعداً مشخص خواهد شد. اما او می‌خواهد در تیم باشد. راجر نمی‌خواهد خود را بالاتر از لیور کاپ قرار دهد. اما فکر می‌کنم واکنش‌ها زیاد خواهد بود و لحظات احساسی و پر اشک‌وآهی را تجربه خواهیم کرد.»
لوتی در مورد بهترین لحظات دوران حرفه‌ای فدرر عنوان کرد: «الان این‌ها به ذهنم می‌رسد: آخرین عنوان قهرمانی‌اش در ویمبلدون (۲۰۱۷)، بازگشتش در استرالیا (۲۰۱۷) که هیچ‌کس انتظار قهرمانی او را نداشت، قهرمانی در جام دیویس در لیل (۲۰۱۴)، و طلای المپیک در بخش دونفره با استن واورینکا (۲۰۰۸ در پکن) و همینطور رولان گاروس (۲۰۰۹).»
او هم‌چنین در مورد میراثی که فدرر از خود بر جای گذاشته خاطرنشان کرد: «فکر می‌کنم خیلی‌ها در درجه اول او را به عنوان یک انسان خوب به یاد خواهند آورد. با مهربانی و نوع رفتارش با دیگران. این مهمتر از آن است که یک عنوان کمتر بدست آورد یا بیشتر. راجر در اینکه امروز بازیکنان با احترام بیشتری با یکدیگر رفتار می‌کنند نقش داشت. او در رختکن با همه صحبت می‌کرد و فرقی نداشت طرف مقابل او چه کسی است. بدون تردید موفقیت‌های راجر به این زودی فراموش نخواهد شد، اما به نظر من جنبه انسانی مهمتر است. مسئله مثبت دیگر از نظر من آن است که می‌دانم راجر به تنیس پشت نخواهد کرد.»
