کارلوس آلکاراس برای دومین سال پیاپی نواک جوکوویچ را در فینال ویمبلدون مغلوب کرد و مانع از تاریخ‌سازی اسطوره صرب شد.
تنیسفا – کارلوس آلکاراس مرد سوم تنیس جهان روز یکشنبه در دیدار پایانی مسابقات ویمبلدون نواک جوکوویچ صربستانی را به راحتی و در سه ست متوالی شکست داد تا به فاصله پنج هفته از قهرمانی در رولان گاروس دومین گرند اسلم متوالی خود را فتح کند.
اعجوبه ۲۱ ساله اسپانیایی بازی فینال را طوفانی شروع کرد و بدون ترس از نام بزرگ حریفش دو ست اول را با نتایج قاطع ۶-۲ به سود خود پایان داد. دو ست اول هیچ شباهتی به فینال حماسی سال قبل نداشت و باور آنچه در زمین مرکزی در حال رخ دادن بود برای همه دشوار بود. جوکوویچ که همواره با ذهنیت پولادین خود شناخته میشد در دو ست اول هیچ نشانی از آن بازیکن مقتدر نداشت و اشتباهات عجیب و غریبی مرتکب میشد. با این همه اسطوره صرب در ست سوم تمام تلاش خود را به کار بست تا ورق را برگرداند. قهرمان هفت دوره رقابتها در این ست بسیار بهتر کار کرد و بازی برابر دنبال میشد تا اینکه در گیم نهم این آلکاراس بود که جوکوویچ را بریک کرد و در آستانه قهرمانی قرار گرفت. جوان اسپانیایی در حالی که نتیجه ۵-۴ و ۴۰-۰ به سود او دنبال میشد سه “مچ پوینت” هم به دست آورد اما این بار نوله او را ناکام گذاشت و نتیجه را ۵-۵ مساوی کرد. روزنه امید برای بازگشت جوکوویچ پدیدار شده بود و خیلی‌ها یاد بازگشت‌های حماسی او در گذشته افتادند، اما این بار قرار نبود بازگشتی در کار باشد. نابغه اسپانیایی که می‌دانست غفلت در این ست ممکن است برایش گران تمام شود در ادامه ست سوم را هم در تایبریک برد تا با پیروزی قاطع ۳-۰ برای دومین بار قهرمان ویمبلدون شود.
درحالی‌که انتظار می‌رفت همانند پارسال یک نبرد حماسی را میان فوق ستاره‌های دو نسل مختلف تنیس شاهد باشیم، اما این بار شور جوانی بر تجربه چربید و زمین مرکزی ویمبلدون به صحنه درخشش آلکاراس ۲۱ ساله تبدیل شد تا او بار دیگر جام قدیمی‌ترین تورنمنت تنیس جهان را بالای سر ببرد.
این چهارمین گرند اسلم آلکاراس به حساب می‌آید و او حالا بعد از بوریس بکر، بیورن بورگ و متس ویلاندر چهارمین بازیکنی است که در ۲۱ سالگی این تعداد گرند اسلم کسب می‌کند.
آلکاراس پس از قهرمانی گفت: «بردن این جام برایم مانند یک رویا است… در مصاحبه‌ای که در ۱۱ یا ۱۲ سالگی انجام دادم، گفتم که رویایم بردن ویمبلدون است و امروز دوباره به آن رسیدم و می‌خواهم همچنان ادامه بدهم. رقابت در این زمین زیبا و بالا بردن این جام شگفت‌انگیز حس فوق‌العاده‌ای دارد. این زیباترین تورنمنت، زیباترین زمین و زیباترین جام است.»
او در ادامه با تمجید از اسطوره صرب افزود: « نواک تو چند هفته سخت را سپری کردی. کاری که تو و تیمت انجام دادید باورکردنی‌نیست. بعد از اوپن فرانسه جراحی داشتی و نمی‌دانستید که به مسابقات میرسید یا نه. اما تو به فینال رسیدی که واقعا عالی است. به مربیانم میگفتم که درک کاری که تو انجام دادی واقعاً خارج از تصور است. من برای تو و اعضای تیم‌ات احترام زیادی قائلم.»
با فتح دو گرند اسلم متوالی در زمین خاک و چمن، آلکاراس نامش را در کنار اساطیر تنیس قرار داد و بعد از بیورن بورگ، راد لیور، رافائل نادال، راجر فدرر و نواک جوکوویچ به ششمین مردی تبدیل شد که موفق به فتح این دوگانه ارزشمند می‌شود.
بعلاوه، کارلیتوس بار دیگر نشان داد که جانشین شایسته‌ای برای رافائل نادال است و بعد از او به دومین تنیس‌باز اسپانیایی در تاریخ تبدیل شد که حداقل دو مرتبه موفق به فتح ویمبلدون می‌شود.
اما از سوی دیگر، رویای جوکوویچ برای رسیدن به رکورد تاریخی ۲۵ عنوان گرند اسلم بار دیگر نقش بر آب شد. اسطوره صرب که ماه گذشته مینیسک زانویش را جراحی کرد، با یک بازتوانی فوق‌العاده که کمتر کسی انتظارش را داشت خود را به ویمبلدون رساند و تا دیدار پایانی بالا آمد اما در گام آخر کم آورد تا فصل کابوس‌وارش بدون کسب هیچ عنوانی ادامه پیدا کند.
این بازیکن ۳۷ ساله همچنین به دنبال هشتمین قهرمانی ویمبلدون و برابری با رکورد راجر فدرر بود که برای دومین سال متوالی ناکام ماند.
جوکوویچ در مراسم اهدای جام با اشاره به چند هفته دشواری که بعد از جراحی زانو سپری کرد گفت: «باید به خودم خیلی افتخار کنم. بدیهی است که ده دقیقه پس از پایان بازی کمی ناامیدی وجود دارد. اما وقتی به آنچه در ۵ هفته اخیر به همراه اعضای تیم و خانواده‌ام از سر گذراندم می‌اندیشم باید بگویم که بسیار راضی هستم. همیشه دوست داشتم اینجا باشم و در زمین مرکزی بازی کنم. سعی می‌کنم تا به خودم یادآوری کنم حضور در اینجا تا چه اندازه خیال‌گونه است. هر بار که پا به این زمین می‌گذارم، انگار بار اولم است. من بار دیگر رویای کودکی‌ام را زندگی کردم.»
اسطوره صربستانی همچنین به دنبال فتح هشتمین قهرمانی ویمبلدون و رسیدن به رکورد راجر فدرر سوئیسی بود که ناکام ماند.
جوکوویچ حالا دو هفته فرصت دارد تا به زمین‌خاک رس باز گردد و خود را برای المپیک پاریس در مجموعه رولان گاروس آماده کند. مدال طلای المپیک تنها افتخاری است که نوله تاکنون به دست نیاورده و با توجه به سنش، بازی‌های پاریس احتمالاً آخرین شانس او برای تکمیل ویترین افتخاراتش در دنیای تنیس خواهد بود.
همونطور که احتمال میدادیم، آلکاراز خیلی راحت این بازی رو برد و قهرمان شد.
خیلی نمیشه درمورد نکات فنی بازی صحبت کرد. صرفا میشه گفت قدرت و آمادگی آلکاراز به آمادگی جوکو چربید.
تبریک به آلکاراز فن ها.
جوکو هم همینطوریش یکی از بهترین های تاریخ تنیسه و نیازی نداره چیزی رو به کسی ثابت کنه.
همینکه با یه زانوی جراحی شده تونست تا فینال بیاد نشون از بزرگی اونه.
دوباره تبریک به آلکاراز فن ها
تنها نقطه عطف بازی گیم پنجم ست سوم بود که
استرس شدید باعث شد آلکاراز یجورایی اون گیم رو به جوکو هدیه بده.
به هر حال بازی تو یه همچین بازی هایی اونم تو اون لحظه از بازی فشار روانی خیلی زیادی رو روی تنیسور میذاره.
بجز این نکته. چیز دیگه ای نبود.
جوکو اشتباه خاصی نداشت صرفا زورش به آمادگی آلکاراز نرسید.
با احترام به نظر شما اما به نظرم بازی نوله سراسر پر از اشتباهات تعین کننده بود و انگار یک بازی تمرینی اومده بود نه فینال ویمبلدون و کاملاً بی انگیزه و کم انرژی به نظر میومد فکر کنم اگر موزتی به فینال رسیده بود به عنوان تماشاچی لذت بیشتری میبردیم ، دقیقا نمیدونم چرا ایوانیسویچ را کنار گذاشت در حالی که باهم ۱۲ گرنداسلم را فتح کردند و دقیقا افت فاحشش از زمان این جدایی شروع شد و هنوز ادامه داره ، دو نکته در این رقابتها به چشم اومد یکی پیشرفت چکها در بخش زنان و ایتالیا در هر دو بخش خیلی جوان مدعی داره
خب اگر اشتباهی اتفاق نیفته که هیچ تنیسوری نمیبازه.
حتی تو اون بازی هایی هم که دوتا تنیسور خوب بازی میکنن، در نهایت مجموع اشتباهات یک نفر باعث باختش میشه.
اشتباهات زمانی بعنوان یک نقطه ضعف در بازی در نظر گرفته میشه که فشاری روی تنیسور نباشه و اشتباه کنه.
اما امروز اشتباهات جوکو بخاطر بازی فوق العاده قدرتمند آلکاراز بود. نمیشه به جوکو ایراد گرفت.
آلکاراز هم ضرباتش رو خیلی قدرتی میزد که خب برگردوندن اونا خیلی سخت میشد. از یه طرف هم بخاطر سرعت خوبش به اکثر توپ های جوکو میرسید.
اگه دلایل باخت جوکو رو بخوام بگم اصلی ترین دلیلش همون چیزی که از اواخر پارسال دائما میگفتم.
جوکو بعد از یوس اوپن پارسال بخاطر فشاری که در طول فصل به خودش آورده بود شدیدا دچار افت بدنی شد و امسال هم که ادامه داشت.
من هی اینو تو ورزش 3 هم میگفتم که جوکوی امسال جوکوی سال های قبل نیست. بدنش افت کرده.
تو این تورنمنت هم بدن جوکو از چندماه قبل بهتر بود ولی بازم با شرایط خوبش خیلی فاصله داشت.
بطبع با این بدن نمیشه آلکاراز رو برد. هر چقدر هم که تجربه داشته باشه، هر چقدر هم که نابغه باشه در نهایت باید بدنش حرکت کنه تا بتونه اون نبوغش رو نشون بده.
انگار میگی من یه لامبورگینی دارم خیلی خفنه ولی بنزین نداره. روشن نمیشه.
از طرفی جوکو دیگه همه رکورد های مهم رو شکونده و طبیعی که بعد از یک سال فوق موفق به لحاظ ذهنی هم اشباع بشه و شل کنه.
بله جمهوری چک که تو بخش زنان همیشه تنیسورهای خفن زیاد داشت. نمیدونم چرا تو بخش مرداشون زیاد تنیسور مطرح ندارن. انگار مرداشون خیلی از تنیس خوششون نمیاد.
ایتالیا هم تو این چندسال خوب بالا اومده.
👍
حاجی مدودنژاد ، یانیک سینر رو من توی تورمنت هایی که دنبال کردم بازیکن تکنیکی تری از الکاراز دیدم هر چند به نظر فیزیک یانیک سینر خیلی خوب نیست و عضلات لاغری داره نسبت به بیگ تری و همچنین الکاراز
درسته یانیک سینر به مدودوف باخت و حذف شد ، ولی همون بازی هم اگر دچار ضعف و بی حالی نمیشد ، و شرایط بدنیش اوکی بود شاید بجای الکاراز ، سینر پای فینال بود
به هر حال من با اینکه تو بیگ تری ها اصلا از جوکویچ خوشم نمیومد و راجر فن بودم و بعدش هم رافا رو بیشتر دوست داشتم ولی چون از نسل قدیمه و یک جورایی با خاطراتش این سال ها زندگی کردیم دوست داشتم میبرد که نشد متاسفانه
این همه داستان نوشتم که از شما به عنوان تحلیلگر بخوام نظرتو در رابطه به یانیک سینر ، برامون بگی رفیق
تشکر
یه چیزی میخوام بگم که شاید بنظر خیلی ها عجیب باشه
ولی اینو با اطمینان کامل میگم.
آلکاراز فوق العاده تنیسور کاملیه. لولش در حد بهترین دوران بیگ تری نیست. ولی به لحاظ توانایی های فنی و تنوع سلاح هایی که داره به جرات میتونم بگم از بیگ تری هم تنیسور کامل تریه. (البته کامل بودن با بهتر بودن فرق میکنه)
بیگ ترین هر کدوم یه ویژگی و نقطه قوت خاص خودشونو داشتن که 90 درصد برد هاشون متکی به اون ویژگی بود.
از طرفی هم هر کدوم یکسری نقطه ضعف داشتن که زیاد به چشم میومد.
– مثلا فدرر تنیسور کاملی بود ولی تو خاک رس زیاد قدرتمند نبود.
– نادال تو چمن زیاد سر سخت نبود یا تو هارد کورت داخل سالن همیشه ضعف نشون میداد. چون استایل بازیش فوق العاده هجومی بود تو شرایطی که برای بازی هجومی مناسب نبود به مشکل میخورد. مثلا تو زمین های خیلی سریع
– جوکوویچ تو ریترن و دفاع عالی بود ولی تو بحث حمله قدرتمند نبود. تو خاک رس دیر خودش رو وفق میداد با شرایط.
ولی آلکاراز تو همه زمین ها، تو همه شرایط ها خیلی سریع خودشو وفق میده و میتونه خوب بازی کنه.
چه تو زمین های کند چه تو زمین های سریع. چه با توپ کم ارتفاع، چه با توپ با ارتفاع بالا. همه جور شرایطی. از همه جور ضربه ای به راحتی استفاده میکنه و امتیاز میگیره. فقط تو بحث روانی هنوز به پختگی کامل نرسیده که باتوجه به سنش کاملا طبیعیه
آلکاراز همین الانش با دستاوردهایی که داره یه اسطوره به حساب میاد. ولی اگه بخواد یکی از بهترین های تاریخ بشه. فقط باید ثبات داشته باشه و تا جایی که میتونه نوسانش رو کم کنه. قدرت ذهنیش خود بخود با این روندی که داره تقویت میشه.
فقط باید سالم بمونه و لول خودش رو حفظ کنه.
👍
درود
ALcaraz بازي را از دقيقه يك پر قدرت شروع كرد و موتورش را از همون اولين گيم با علم به ضعف بدني Djokovic پرشتاب روند، همان نكته اي كه چند روز پيش صحبت كرديم و گفتيم دير راه مي افته، اينبار اما آن ضعف بر طرف شده بود. بعد هم خوب مي دونست كه تنها سلاح امروز جوكو كه در برابر موستي هم خيلي از آن استفاده كرد، سرر و نت است، بنابراين از همان ابتدا روي دو سه تا خيز جوكو براي سر و نت چندتا وينر خوشگل زد تا جوكو عقب بشينه. در مجموع خوش گذشت.
در مورد بازي و نبوغ Alcaraz، خود Djokovic يه بار در مصاحبه اي گفت كه آلكاراز معجوني از فدرر و نادال و منه (جوكوويچ). اما خوب وقت شيطون مي شه كامل از زمين بازي خارج مي شه، چيزي كه Sinner كامل رعايت مي كنه. بعدش هم به شدت بايد از مصدوميت به دور باشه، سبك بازيش خيلي به اين ريسك نزديكه.
روز و روزگار خوش
به هر حال هر بازی شرایط خاص خودش رو داره.
امیدوارم آلکاراز ، سینر و البته مدودو هرگز افت نکنن و سالیان دراز باز هم رقابت ها رو تو لول بالا ببینیم.
👍
درود
اين نكته كه دو قطبي آلكاراز و سينر به يك راس سومين يا حتي چهارمين نياز داره، خيلي مهمه، به نظر روي Medvedev با توجه به سنش خيلي نمي شه حساب وا كرد، اگر طولاني مدت نگاه كنيم، البته خوب شما روش تعصب داري و قابل احترامه.
يه زماني خيلي ها روي Rune به عنوان راس سومين صحبت مي كردند، خودش هم يه بار گفت كه ما (آلكاراز سينر و رونه) آينده تنيس هستيم ولي خوب حداقل اين يه سال اخير نشون داد كه رونه خيلي از دو قطب آلكاراز و سينر دوره، من هم هميشه دوست دارم بازي خوب ببينم، سواي از تعصب و طرفداري، اين لازمش اينه كه رقيب هاي خوب و هم لول تو زمين باشند، وقتي فدرر خداحافظي كرد و نادال يواش يواش به خداحافظي فكر كرد و جوكوويچ هم به جورايي به همين شكل، خيلي از دوستداران واقعي تنيس نگراني شون اين بود كه ديگه كجا بازي خوب تماشا كنيم! اميدوارم شرايط اين آيندگان تنيس از همه جهت طوري باشه كه ما ساليان سال بازي هاي خوب تماشا كنيم.
روز و روزگار خوش
👍
بله خب مدودو سنش نسبت به این دوتا خیلی بالاتره
منظورم تا زمان بازیش هست.
چون بین تنیسور های دیگه مدودو نزدیک ترین تنیسور به این دو نفره.
اعتمادم به مدودو صرفا از روی تعصب نیست. مدودو به دفعات خودشو ثابت کرده.
قبلا به دوستان گفتم اینجا هم با اطمینان میتونم بگم مدودو تو روزهای خوبش حداقل تو هاردکورت بهتر از سینر و آلکارازه.(اگر یادتون باشه بین تنیسورها از مدودو بعنوان نقطه ضعف جوکو یاد میکردن. اونم تو دوران خوب جوکو).
الانم یخورده با صد خودش فاصله داره، اگر برگرده قرار نیست همه چیز بین آلکاراز و سینر تقسیم بشه.
البته من همیشه میگم تنیس ورزش پر نوسانیه، مطمئنا آلکاراز و سینر هم فراز و فرودهای خودشون رو خواهند داشت. بنظر من هولگر هم پتانسیل بالایی داره و اگه به لحاظ ذهنی خودشو تقویت کنه اونم حرف واسه گفتن زیاد داره.
هولگر پارسال از ناحیه کمر مصدوم شد. که بعد از اون افتش شروع شد. من مطمئنم دوباره به روزهای خوبش برمیگرده.
قبلا هم گفتم که درمورد این سه نفر باید دو سه سال دیگه هم صبر کنیم. بعدش میشه گفت واقعا اینها قطب دنیای تنیس خواهند بود یا نه؟
الکاراز که نشون میده به احتمال زیاد خواهد بود. ولی سینر کاملا مشخص نیست.
از طرفی امکان داره افراد جدیدی هم اضافه بشن.
باید صبر کرد و دید.
درود
تاييد فرمايش شما در ارتباط مدودف، يادآوري اينكه مدودف در اوج جوكوويچي كه به دنبال چهارگانه گرند اسلم در يك سال بود را در فينال US open 2021 در سه ست متوالي شكست داد.
من هم دوسش دارم، چون كاري كه بلد هست را كامل و درست انجام مي ده.
روز و روزگار خوش
بله تو اون بازی گریه های جوکو رو فراموش نمیکنم 👍