در سال ۲۰۰۱ راجر فدرر به مصاف پیت سمپراس رفت تا تاریخ تنیس وارد عصری جدید شود.
پیش از مسابقه:
در یکی از مشهورترین دوشنبه‌های دیوانه ویمبلدون، راجر فدرر که هنوز ۲۰ سالش نشده در مقابل الگوی دوران نوجوانی‌اش قرار می‌گیرد: پیت سمپراس. دارنده ۱۳ عنوان گرنداسلم. قهرمان هفت دوره مسابقات ویمبلدون و مدافع چهار عنوان قهرمانی. کسی که ۳۱ بازی قبلی خود در SW19 را برده بود و در آن زمان بزرگ‌ترین تنیس‌باز تاریخ و بهترین بازیکن در زمین چمن به‌شمار می‌رفت.
سمپراس سال خوبی را سپری نکرده بود و در رده 15ام جدول رده‌بندی تنیس مردان قرار داشت؛ با این حال کماکان کارشناسان او را شانس اول قهرمانی می‌دانستند و انتظار داشتند با فتح پنجمین جام پیاپی در ویمبلدون با رکورد بیورن بورگ در این تورنمنت برابری کند؛ اما تقدیر به‌گونه‌ای دیگر رقم خورد. فدرر که در آن سال نخستین عنوان قهرمانی خود در تور مردان را در میلان کسب کرد و در رولان گاروس برای اولین مرتبه به دور یک‌چهارم نهایی یک گرنداسلم راه یافته بود، با حضور در جمع ده نفر برتر تنیس مردان، نامی برای خود دست و پا کرده بود. او در دورهای اول، اولیویه روشو، ژاویه مالیس و یوناس بیورکمن را شکست داد تا در زمین مرکزی به مصاف سمپراس بزرگ برود.
مسابقه:
ست اول مسابقه پایاپای پیش رفت و هیچ یک از بازیکنان موفق به شکستن سرویس حریف نشدند. در نهایت این راجر فدرر بود که با عملکرد بهتر در روی تور در 2 امتیاز پایانی تایبریک، با نتیجه 9-7 به برتری برسد تا زنگ خطر برای غول امریکایی به صدا دربیاید. سمپراس با استفاده از تجربه خود در ست بعدی 7-5 پیروز شد تا حساب کار برابر شود؛ فدرر در این ست 6 بار فرصت شکستن سرویس پیت سمپراس را از دست داد و در گیم آخر با اشتباهی که در روی تور انجام داد، ست را تقدیم حریف امریکایی نمود.
جوان سوئیسی که فقط برای پیروزی به میدان آمده بود، در ابتدای ست سوم برای نخستین بار سرویس حریف نامدار خود را شکست، اما سمپراس بلافاصله در گیم بعدی سرویس را پس گرفت. در گیم نهم و در حالی که حساب کار 4-4 برابر بود، پیت سمپراس 40-15 جلو افتاد؛ ولی این فدرر جویای نام بود که با کسب 4 امتیاز پیاپی، سرویس حریف امریکایی را شکست. سمپراس که اسمش‌هایش شهره عام و خاص بود، در آخرین امتیاز این گیم، یک اسمش ساده را در کمال ناباوری همگان از دست داد. گزارش‌گر مسابقه گفت این می‌تواند ضربه‌ای باشد که به قیمت از دست دادن جام برای سمپراس و هوادارانش تمام شود. راجر فدرر در گیم بعدی به‌راحتی سرویس خود را حفظ کرد و با یک سرویس بدون بازگشت ست سوم را 6-4 به سود خود خاتمه داد تا در آستانه خلق یک شگفتی قرار بگیرد. اما سمپراس هم بازیکنی نبود که به‌راحتی تسلیم شود. وی در طول ست چهارم از راجر برتر بود، با این حال نتوانست سرویس جوان سوئیسی را بشکند و کار مانند ست نخست، به تایبریک کشیده شد. پیستول پیت در تایبریک نیز بهتر عمل کرد و با برتری قاطع 7-2، ست چهارم را از آن خود کرد تا ست نهایی سرنوشت مسابقه را تعیین کند.
ست پنجم نمایشی از سرویس‌های عالی دو بازیکن بود و تا گیم نهم، هیچ بازیکنی فرصت شکستن سرویس حریف را پیدا نکرد. در این گیم سمپراس روی سرویس فدرر 30-40 جلو افتاد، اما بازی شجاعانه و کم‌نظیر جوان سوئیسی در روی تور، اجازه شکستن سرویس را به وی نداد. راجر در ادامه یک “بریک پوینت” دیگر را هم حفظ کرد و از مهلکه گریخت. سمپراس در گیم بعدی با کسب 4 امتیاز متوالی پیروز شد تا حساب کار 5-5 شود و فشار دوباره روی فدرر جویای نام بیفتد؛ اما راجر در گیم بعدی هم مسلط ظاهر شد و سرویس خود را حفظ کرد تا تنها یک گیم با پیروزی فاصله داشته باشد. فدرر دو امتیاز اول را از آن خود کرد تا فشار روی سمپراس زیاد شود؛ حریف امریکایی با یک سرویس خوب، پاسخ داد و حساب کار 15-30 شد؛ اما اشتباه او در روی تور فدرر 19 ساله را در آستانه برد قرار داد. 15-40 و دو فرصت برای کسب یک پیروزی بزرگ. راجر فدرر امتیاز بعدی را با یک فورهند داون د لاین زیبا گرفت و در این ست هیجان‌انگیز 7-5 پیروز شد تا نخستین برد خود در زمین مرکزی ویمبلدون را جشن بگیرد. سمپراس بعد از 5 سال طعم شکست را در ویمبلدون چشید و قهرمانی‌هایش به پایان رسید.
آغاز یک افسانه
دوران حرفه‌ای راجر فدرر در سال 1996 آغاز شد و او در تورنمنت جوانان سوئیس شرکت کرد. موفقیت‌های اصلی راجر در سال 1998 بدست آمد؛ جایی که توانست در هر دو بخش انفرادی و دونفره در رده پسران قهرمان ویمبلدون شود. او در تنیس آزاد امریکا هم به فینال رسید اما مغلوب دیوید نلبندیان آرژانتینی شد. راجر در آن سال در صدر جدول رده‌بندی پسران قرار گرفت و پس از آن وارد تور حرفه‌ای تنیس مردان شد.
فدرر در سال 2001 در تورنمنت میلان که بر روی کارپت برگزار می‌شد، نخستین قهرمانی خود در تور تنیس مردان را کسب کرد؛ اما بازی‌اش در مقابل پیت سمپراس بود که نام او را بر سر زبان‌ها انداخت و نوید یک بازیکن فوق‌العاده را به جهان تنیس داد. بعد از آن بازی معروف، همگان می‌دانستند که فدرر تنیس‌باز بزرگی خواهد شد اما شاید کسی فکر نمی‌کرد او در آینده به چنین جایگاه رفیعی در تاریخ ورزش برسد.
پس از مسابقه:
فدرر بعد از بازی این مسابقه را رویای خود و بزرگ‌ترین پیروزی خود عنوان کرد: “این برد به من بیشترین اعتمادبه‌نفسی را داد که می‌توانستم داشته باشم. قبل از بازی دوستانم به من گفتند که می‌توانم او را شکست بدهم. سال خوبی داشتم و می‌دانستم که شانس برد دارم؛ اما چیزی مشخص نبود چون او سلطان زمین چمن است.”
سمپراس نیز اظهار داشت: “این لحظات متعلق به اوست. بازی در چمن همین است. یک لحظه فکر می‌کنید تسلط دارید و پیروز می‌شوید؛ اما لحظه‌ای بعد شکست‌خورده هستید و باید زمین را ترک کنید. فدرر عالی بازی کرد و پیروز شد؛ اما چیزی برای ترس وجود ندارد. من باز هم می‌توانم قهرمان شوم.”
این مسابقه به سکوی پرتاب راجر جوان تبدیل شد. اگرچه او در دور بعدی از تیم هنمن شکست خورد و سال بعد نیز با شکست در همان بازی اول مقابل ماریو آنچیچ کروات از دور مسابقات کنار رفت، اما در سال 2003 نخستین قهرمانی‌اش در گرنداسلم‌ها را در لندن جشن گرفت و این آغازی بود بر افسانه راجر فدرر.
