گرند اسلم آزاد آمریکا ۲۰۲۲ از روز دوشنبه ۷ شهریور ۱۴۰۱ آغاز می‌شود.
تنیسفا: باز هم تنیس و باز هم شور و هیجان. بالاخره قطار گرند اسلم‌های سال ۲۰۲۲ به ایستگاه چهارم و پایانی یعنی کشور آمریکا رسید؛ جایی‌که برترین تنیس‌بازان جهان به مدت دو هفته در نیویورک با یک‌دیگر رقابت می‌کنند تا به جام قهرمانی «اوپن آمریکا» بوسه بزنند.
امسال شاهد برگزاری ۱۴۲ـمین دوره از رقابت‌های اوپن آمریکا هستیم که با دو اتفاق مهم یعنی غیبت نواک جوکوویچ و خداحافظی سرینا ویلیامز از میادین همراه شده است؛ بر اساس قوانین ایالات متحده آمریکا، اتباع خارجی برای سفر به این کشور باید واکسینه شده باشند و جوکوویچ به همین علت اجازه ورود به آمریکا را پیدا نکرد. این بازیکن صربستانی تا آخرین لحظات منتظر چراغ سبز مقامات آمریکایی بود اما با وجود گمانه‌زنی‌های بسیار این اتفاق رخ نداد تا نوله بعد از مسابقات اوپن استرالیا و چهار مسترز ایندین ولز، مایمی، کانادا و سینسیناتی یک رویداد مهم دیگر را در سال ۲۰۲۲ از دست بدهد. این برای دومین بار در ۱۸ سال گذشته است که جوکوویچ در چهارمین گرند اسلم سال حضور ندارد. دیگر غایب بزرگ بخش مردان الکساندر زورف آلمانی است که بعد از مصدومیت مچ پایش هنوز به آمادگی لازم نرسیده و ترجیح داد بعد از اوپن آمریکا به میادین برگردد.
اما اتفاق ویژه در مسابقات این دوره خداحافظی سرینا ویلیامز اسطوره آمریکایی تنیس است. این فوق ستاره ۴۰ ساله چند هفته پیش با انتشار یادداشتی در مجله وُگ اعلام کرد که تصمیم به خداحافظی گرفته است. ویلیامز در یادداشتش زمانی برای بازنشستگی تعیین نکرد اما مشخص بود که ایستگاه پایانی دوران حرفه‌ای او چهارمین گرند اسلم سال خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
دردسرهای نوله تمامی ندارد؛ نواک جوکوویچ اوپن آمریکا را از دست داد
در بخش مردان شانس‌های اصلی کسب جام رافائل نادال و دنیل مدودف هستند. نادال بعد از دو دوره غیبت به نیویورک برگشته تا پنجمین جام خود در این مسابقات را کسب نماید. پس از قهرمانی در اوپن استرالیا و اوپن فرانسه ۲۰۲۲، ماتادور در ویمبلدون بدنبال فتح سومین گرند اسلم متوالی خود بود که در مراحل پایانی باز هم مصدومیت گریبانگیرش شد تا نتواند به این مهم برسد. نادال ۳۶ ساله حالا مصدومیت را پشت سر گذاشته و در غیاب جوکوویچ فرصت خوبی دارد تا با کسب ۲۳ـمین گرند اسلم خود فاصله‌اش با صربیناتور را به دو عنوان برساند. با قرعه خوبی هم که نصیب ماتادور شده او می‌تواند بیش از پیش به بالا بردن جام قهرمانی در نیویورک امیدوار باشد. نادال بامداد چهارشنبه کار خود در این رقابت‌ها را مقابل رینکی هیجیکاتا استرالیایی آغاز خواهد کرد. در دور دوم فونینی یا کاراتسف روبروی او قرار می‌گیرند و در دور سوم احتمالاً میومیر کیتسمانوویچ صرب حریف نادال خواهد بود. دیه‌گو شوآرتسمن و کمرون نوری نیز بترتیب حریفان احتمالی تنیس‌باز اسپانیایی در دورهای ۱/۸ و ۱/۴ نهایی خواهند بود.
مسیر احتمالی رافائل نادال تا دیدار پایانی:
دور اول: هیجیکاتا | دور دوم: فونینی/کاراتسف | دور سوم: کیتسمانوویچ | ۱/۸ نهایی: تیافو/شوآرتسمن | ۱/۴ نهایی: نوری/شاپووالوف/روبلف | نیمه‌نهایی: آلکاراس/هورکاچ | فینال: مدودف/سیتسیپاس
اما دنیل مدودف که پارسال با جام قهرمانی نیویورک را ترک کرد، امسال تا اینجای کار نتوانسته درخشش فصل قبل را تکرار نماید. مرد اول تنیس جهان ماه ژانویه در فینال اوپن استرالیا از نادال شکست خورد و بعد بعلت جراحی بدون آمادگی در اوپن فرانسه حضور یافت و در دور چهارم حذف شد. محرومیت تنیس‌بازان روس از ویمبلدون هم مانع حضور او در این رویداد مهم شد تا سه گرند اسلم اول سال برای این بازیکن ۲۶ ساله بی‌حاصل طی شود. در ادامه با آغاز فصل هارد کورت آمریکای شمالی بااینکه تنیس‌باز روس توانست در لوس کابوس به اولین قهرمانی‌اش در مسابقات امسال برسد، اما در تورانتو و سینسیناتی کاری از پیش نبرد تا با وضیعتی نه چندان مطلوب پا به اوپن آمریکا بگذارد. با این حال خاطره خوش سال گذشته می‌تواند او را به عملکرد خوب در این تورنمنت امیدوار کند. مدودف مأموریت خود برای دفاع از قهرمانی را روز دوشنبه برابر استفان کوزلوف آمریکایی آغاز می‌کند و در مرحله دوم احتمالاً با آرتور ریندرنک فرانسوی و سپس نیکولوز باسیلاشویلی گرجستانی دیدار خواهد کرد. اما اولین چالش جدی او در ۱/۸ نهایی و در مقابل نیک کیریوس خواهد بود. کیریوس که در ویمبلدون به نایب قهرمانی رسید، چند هفته پیش در دور دوم مسترز مونترآل مدودف را شکست داد. پابلو کارنیو بوستا قهرمان مسترز مونترآل یا فیلیکس اوژه الیاسیم نیز می‌توانند در ۱/۴ نهایی سر راه مدودف قرار گیرند.
مسیر احتمالی مدودف تا دیدار پایانی:
دور اول: کوزلوف | دور دوم: ریندرنک | دور سوم: باسیلاشویلی | ۱/۸ نهایی: کیریوس/باتیستا آگوت | ۱/۴ نهایی: اوژه‌الیاسیم/کارنیو بوستا | نیمه‌نهایی: سیتسیپاس/رود | فینال: نادال
بعد از نادال و مدودف، کارلوس آلکاراس و استفانوس سیتسیپاس بخت‌های سوم و چهارم قهرمانی محسوب می‌شوند. آلکاراس که در نیمه اول فصل مسترزهای مایمی و مادرید را فتح کرد طی چند وقت اخیر نتوانسته نتایج درخوری کسب کند و باید دید در چهارمین گرند اسلم سال چه نمایشی خواهد داشت. تنیس‌باز ۱۹ ساله اسپانیایی در دور اول با سباستین بائز مسابقه می‌دهد. اما حریف احتمالی او در دور سوم برنا چوریچ قهرمان مسترز سینسیناتی است و در صورت رویارویی بدون شک مصافی جذاب بین این دو شکل خواهد گرفت.
سیتسیپاس نیز در فصل هارد کورت آمریکای شمالی در دور نخست مسترز مونترآل کنار رفت اما در سینسیناتی به نایب‌قهرمانی رسید تا با فرم خوبی راهی نیویورک شود. تنیس‌باز یونانی رکورددار تعداد پیروزی در مسابقات امسال است و با قرعه خوبی هم که نصیبش شده شانس خوبی برای صعود به مراحل پایانی دارد.
در زیر مسیر سیتسیپاس و آلکاراس تا دیدار پایانی آمده است:
مسیر احتمالی آلکاراس تا دیدار پایانی:
دور اول: بائز | دور دوم: خریکسپور | دور سوم: چوریچ | ۱/۸ نهایی: چیلیچ | ۱/۴ نهایی: هورکاچ | نیمه‌نهایی: نادال | فینال: مدودف
مسیر احتمالی سیتسیپاس تا دیدار پایانی:
دور اول: بازیکن از جدول مقدماتی | دور دوم: تامپسن | دور سوم: نیشیکوکا | ۱/۸ نهایی: برتینی | ۱/۴ نهایی: رود | نیمه‌نهایی: مدودف | فینال: نادال
در رقابت‌های بخش زنان، ایگا اشویانتک، آنت کنتاویت، ماریا ساکاری و پائولا بادوسا بخت‌های اول تا چهارم قهرمانی به حساب می‌آیند. مسیر احتمالی اشویانتک تا دیدار پایانی به صورت زیر است:
مسیر احتمالی اشویانتک تا دیدار پایانی:
دور اول: پائولینی | دور دوم: استیونس | دور سوم: الکساندرووا | ۱/۸ نهایی: اوستاپنکو | ۱/۴ نهایی: پگولا | نیمه‌نهایی: بادوسا | فینال: کنتاویت
سرینا ویلیامز نیز کار خود در آخرین تورنمنت دوران حرفه‌ایش را بامداد سه‌شنبه مقابل دانکا کووینیچ از مونته‌نگرو شروع می‌کند. مسیر او تا فینال به صورت زیر است:
مسیر احتمالی ویلیامز تا دیدار پایانی:
دور اول: کووینیچ | دور دوم: کنتاویت | دور سوم: ترویسان/تاملیانوویچ | ۱/۸ نهایی: فرناندز/کریچیکووا | ۱/۴ نهایی: جابر | نیمه‌نهایی: هالپ | فینال: اشویانتک/اوساکا
جداول مسابقات
تاریخچه
رقابت تنیس آزاد آمریکا قدمتی ۱۴۱ ساله دارد. اولین دوره این گرند اسلم در سال 1881 در شهر نیوپورت ایالت رود آیلند برگزار گردید. این بازی‌ها در ابتدا «مسابقات قهرمانی بین‌المللی آمریکا» نام داشت و تا سال 1974، بر روی زمین چمن بازی می‌شد. در هفت دورۀ اول، یک تنیس‌باز آمریکایی به نام ریچارد سیرز قهرمانی رقابت‌ها را به خود اختصاص داد. مسابقات آزاد امریکا از سال 1915 به باشگاه تنیس وست ساید در محلۀ فارست هیلز در شهر نیویورک نقل مکان کرد و تا سال 1977 در همان‌جا باقی ماند. یو اس اوپن در شش سال ابتدایی تنها در رده انفرادی مردان برگزار می‌شد اما پس از آن بخش زنان نیز تحت عنوان «رقابت‌های بین‌المللی آمریکا» در فیلادلفیا آغاز به کار کرد.
همزمان با آغاز دوران آزاد تنیس (Open Era) در سال 1968، مسابقات تنیس یو اس اوپن برای اولین بار به شکل منسجم و در پنج بخش (انفرادی مردان، انفرادی زنان، دونفره مردان، دونفره زنان و دونفره مختلط) برگزار شد. در سال 1968، 96 تنیس‌باز مرد و 63 تنیس‌باز زن در مسابقات حضور یافتند و مجموع جوایز نقدی رقابت‌ها به 100,000 دلار رسید. مسابقات آزاد آمریکا در سال 1973 نخستین گرند اسلمی لقب گرفت که به زنان و مردان جوایز یکسان اعطا کرد.
رقابت‌های یو اس اوپن از سال 1975 تا 1977 بر روی زمین‌های خاک رس برگزار می‌شد تا اینکه در سال 1978، محل میزبانی بازی‌ها به مجموعه بین‌المللی تنیس آمریکا در فلاشینگ مدوز (پارکی در شهر نیویورک) منتقل شد و زمین‌ها از خاک به هارد تغییر پیدا کرد. جیمی کانرز، اسطوره آمریکایی تنیس جهان، تنها بازیکنی است که گرند اسلم آمریکا را بر روی هر سه زمین (چمن، خاک و هارد) فتح کرده است. در بخش زنان نیز کریس اورت آمریکایی قهرمانی در دو زمین (خاک و هارد) را در کارنامه دارد. در سال 2006، نام مجموعۀ بین‌المللی تنیس آمریکا به افتخار بیلی جین کینگ، اسطورۀ تنیس آمریکا و قهرمان چهار دورۀ یو اس اوپن، به «مجموعه بین‌المللی تنیس بیلی جین کینگ» تغییر یافت.
در رقابت‌های آزاد آمریکا برای سال‌های متمادی دیدارهای مرحله نیمه‌پایانی مردان، برخلاف سایر گرند اسلم‌ها، در روز شنبه برگزار می‌شد و به همین خاطر این روز به شنبه ویژه “Super Saturday” معروف شده بود. اما در سال 2015 شنبه ویژه برچیده شد و آزاد آمریکا نیز روند مسابقات ویمبلدون و آزاد فرانسه را در پیش گرفت و بازی‌های نیمه‌نهایی بخش مردان را به روز جمعه منتقل کرد. در بخش زنان نیز بازی‌های نیمه‌نهایی در روز پنج‌شنبه و دیدار فینال عصر روز شنبه انجام می‌گیرد.
رقابت‌های اوپن آمریکا از سال ۱۹۷۸ تا ۲۰۱۹ روی زمین‌های هارد کورت از نوع DecoTurf برگزار می‌شد اما از سال ۲۰۲۰ زمین رقابت‌ها به نوع Laykold تغییر یافت.
بیشتر بخوانید: سقف جمع‌شونده آرتور اَش؛ سازه‌ای عظیم و سریع
مجموعه بیلی جین کینگ محل میزبانی رقابت‌ها دارای ۲۲ زمین تنیس است که ورزشگاه‌های آرتور اش، لویی آرمسترانگ، گرند استند و زمین شماره ۱۷ مهم‌ترین آن‌ها می‌باشند.
استادیوم مرکزی مسابقات آزاد آمریکا که به افتخار تنیس‌باز فقید آمریکایی، آرتور اَش نام‌گذاری شده، با 23,771 صندلی، بزرگترین استادیوم تنیس در جهان به حساب می‌آید. این استادیوم در سال 2016 با هزینه‌ای 180 میلیون دلاری به سقف متحرک مجهز شد.
ورزشگاه لویی آرمسترانگ، استادیوم دوم مسابقات است که در سال 1978 راه‌اندازی گردید. این استادیوم در سال 2016، به منظور افزایش گنجایش و امکانات، تخریب و مجدداً ساخته شد. سه سال قبل ورزشگاه آرمسترانگ با یک دیدار نمایشی با حضور جان مک‌انرو، پاتریک مک‌انرو، جیمز بلیک و مایکل چنگ افتتاح شد. استادیوم جدید 14000 نفر گنجایش دارد و مانند استادیوم آرتور اَش به سقف متحرک مجهز است.
پروژه بازسازی مجموعه بین‌المللی تنیس بیلی جین کینگ که شامل مسقف کردن ورزشگاه مرکزی و بازسازی استادیوم لویی آرمسترانگ می‌شد در مجموع 600 میلیون دلار هزینه داشت.
برای اطلاع از برنامه روزانه، کانال‌های پوشش‌دهنده، نتایج لحظه‌به‌لحظه، اخبار و ویدیوهای مسابقات آزاد آمریکا به کانال تلگرام تنیسفا ملحق شوید
پخش تلویزیونی
حق پخش تلویزیونی چهارمین گرند اسلم سال در کل آمریکا، طی یک قرارداد 11 ساله (تا سال 2025) به ارزش 825 میلیون دلار، در اختیار شبکه ESPN است.
رکوردها (پس از دوران حرفه‌ای شدن تنیس در سال 1968)
بخش مردان
- بیشترین تعداد قهرمانی: جیمی کانرز (1974, 1976, 1978, 1982, 1983)، پیت سمپراس (1990, 1993, 1995, 1996, 2002) و راجر فدرر (2004, 2005, 2006, 2007, 2008) هر کدام با 5 قهرمانی
- بیشترین تعداد قهرمانی متوالی: راجر فدرر در سال‌های 2004, 2005, 2006, 2007, 2008
- بیشترین عناوین قهرمانی بخش دونفره: مایک برایان با 6 عنوان در سال‌های 2005, 2008, 2010, 2012, 2014 و 2018
- بیشترین تعداد حضور در فینال: پیت سمپراس و ایوان لندل (8 مرتبه)
- بیشترین تعداد حضور پیاپی در فینال: ایوان لندل (8 مرتبه) از سال 1982 تا 1989
- بیشترین تعداد حضور در مسابقات: جیمی کانرز با 22 دوره حضور
- جوان‌ترین قهرمان: پیت سمپراس با 19 سال و 28 روز در سال 1990
- مسن‌ترین قهرمان: کن رزوال با 35 سال و 10 ماه و 11 روز در سال 1970
بخش زنان
- بیشترین تعداد قهرمانی: کریس اورت (1975, 1976, 1977, 1978, 1980, 1982) و سرینا ویلیامز (1999, 2002, 2008, 2012, 2013, 2014) هر کدام با 6 قهرمانی
- بیشترین تعداد قهرمانی متوالی: کریس اورت در سال‌های 1975, 1976, 1977, 1978
- بیشترین عناوین قهرمانی بخش دونفره: مارتینا ناوراتیلووا (9 مرتبه)
- بیشترین تعداد حضور در فینال: کریس اورت (9 مرتبه)
- بیشترین تعداد حضور پیاپی در فینال: کریس اورت (6 مرتبه) از سال 1975 تا 1980
- بیشترین تعداد حضور در مسابقات: مارتینا ناوراتیلووا با 21 دوره حضور
- جوان‌ترین قهرمان: تریسی آستین با 16 سال و 8 ماه 28 روز در سال 1979
- مسن‌ترین قهرمان: فلاویا پنه‌تا با 33 سال و 6 ماه و 18 روز در سال 2015
قهرمانان دوره گذشته
در سال ۲۰۲۱ دنیل مدودف روس با برتری ۳-۰ مقابل نواک جوکوویچ عنوان قهرمانی اوپن آمریکا را به خود اختصاص داد. در بخش زنان نیز اما رادوکانو بریتانیایی برابر لیلا فرناندز کانادایی به برتری رسید و فاتح رقابت‌ها شد.
تقسیم امتیازات و جوایز نقدی
مجموع جوایز نقدی این دوره از رقابت‌ها ۶۰ میلیون دلار است. بازیکن قهرمان در بخش انفرادی مردان و زنان در این دوره ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار دریافت می‌کند.
| دور /رده | اول | دوم | سوم | چهارم | یک‌چهارم | نیمه‌نهایی | فینالیست | قهرمان |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| انفرادی | $80,000 | $121,000 | $188,000 | $278,000 | $445,000 | $1,300,000 | $1,250,000 | $2,600,000 |
| دونفره | — | $21,300 | $35,800 | $56,400 | $97,500 | $172,000 | $344,000 | $688,000 |
| دور / رده | اول | دوم | سوم | چهارم | یک‌چهارم | نیمه‌نهایی | فینالیست | قهرمان |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| انفرادی مردان | 10 | 45 | 90 | 180 | 360 | 720 | 1200 | 2000 |
| دونفره مردان | — | 0 | ||||||
| انفرادی زنان | 10 | 70 | 130 | 240 | 430 | 780 | 1300 | |
| دونفره زنان | — | 10 | 130 | 240 | 430 | 780 | 1300 |
