چهارمین گرند اسلم فصل از روز دوشنبه در آمریکا آغاز می‌شود.
تنیسفا – قطار گرند اسلم‌های فصل ۲۰۲۴ به ایستگاه چهارم و پایانی رسید و از روز دوشنبه شهر نیویورک به مدت دو هفته میزبان ستارگان تنیس جهان خواهد بود.
در صدوچهل‌وچهارمین دوره اوپن آمریکا رافائل نادال اسطوره اسپانیایی تنیس جهان غایب است و نواک جوکوویچ، کارلوس آلکاراس و یانیک سینر مدعیان اصلی قهرمانی به حساب می‌آیند؛ سه فوق ستاره‌ای که طی هشت گرند اسلم اخیر نام‌شان روی جام قهرمانی این مسابقات چهارگانه نقش بسته است و در این دوره نیز فلاشینگ مدوز به صحنه رقابتی داغ و جذاب میان آن‌ها تبدیل خواهد شد.
در زیر نگاهی دقیق‌تر به وضعیت سه بخت اول در این دوره خواهیم انداخت:
صربیناتور به دنبال تاریخ‌سازی بیشتر
فصل ۲۰۲۴ تا اواسط ماه ژوئیه برای نواک جوکوویچ کابوس‌وار طی شد؛ اسطوره ۳۷ ساله صرب در سه گرند اسلم اول فصل ناکام ماند و مصدومیت زانو نیز اوضاع او را بغرنج‌تر کرد تا در وضعیتی نامعلوم راهی المپیک پاریس شود. در پایتخت فرانسه اما ورق برگشت و این قهرمان تمام‌نشدنی بار دیگر عزم و اراده پولادین خود را به رخ کشید و در نهایت با شکست سرسخت‌ترین رقیبش یعنی کارلوس آلکاراس سزاوارانه به مدال طلا رسید تا تنها جای خالی ویترین افتخاراتش را پر کند.
حالا حدود سه هفته از قهرمانی پرافتخارترین تنیس‌باز تاریخ در پاریس گذشته و او بدون حضور در هیچ‌یک از تورنمنت‌های آماده‌سازی اوپن آمریکا به نیویورک آمده تا برای دفاع از عنوان قهرمانی‌اش بجنگد. جوکوویچ پارسال با شکست دنیل مدودف به رکورد مارگارت کورت افسانه‌ای رسید و حالا بعد از سه تلاش ناکام می‌کوشد تا با کسب بیست‌وپنجمین قهرمانی گرند اسلم به تنهایی لقب پرافتخارترین بازیکن تاریخ تنیس را به خود اختصاص دهد.
علاوه بر این، جوکوویچ با قهرمانی دوباره در اوپن آمریکا ضمن اینکه به پنجمین عنوانش در آخرین گرند اسلم فصل می‌رسد و با رکورد جیمی کانرز، پیت سمپراس و راجر فدرر برابر خواهد شد، به ۷۲ـمین عنوان خود در مسابقات هارد کورت نیز خواهد رسید تا با عبور از فدرر به تنهایی در این زمینه نیز رکورددار شود.
دورخیز سینر برای فتح نیویورک
یانیک سینر مرد اول تنیس جهان بی‌تردید بهترین بازیکن زمین‌های هارد طی یک سال گذشته بوده است. موفقیت‌های بزرگ ستاره ایتالیایی از سال گذشته در مسترز تورانتو آغاز شد و امسال با فتح اولین گرند اسلم در ملبورن به اوج رسید. در ادامه فصل هم سینر دو عنوان هارد کورت دیگر در روتردام و مسترز مایمی کسب کرد و کارش در فصل چمن هم با قهرمانی در هاله و صعود به یک‌چهارم نهایی ویمبلدون پایان داد. در المپیک پاریس اما بدبیاری به سراغ این تنیس‌باز جوان آمد و او در پی التهاب لوزه بزرگترین آوردگاه ورزشی را از دست داد. با شروع فصل هارد کورت آمریکای شمالی اما سینر به رقابت‌ها برگشت و گرچه نتوانست از عنوان قهرمانی‌اش در مسترز کانادا دفاع کند، در مسترز سینسیناتی جبران کرد و با فتح این رقابت‌ها به سومین مسترز خود رسید تا سر حال و قبراق مسافر نیویورک شود. با این حال، چند روز قبل خبر تبرئه پرابهام او از اتهام دوپینگ مثل بمب در رسانه‌های ورزشی جهان صدا کرد و بحث‌های زیادی را برانگیخت. حال باید دید این موضوع چه تأثیری بر عملکرد این بازیکن ایتالیایی در آخرین گرند اسلم فصل خواهد گذاشت.
کارلیتوس در پی پنجمین عنوان گرند اسلم
قهرمانی در اوپن آمریکا می‌تواند حسن ختامی فوق‌العاده برای کارلوس آلکاراس در گرند اسلم‌های این فصل باشد. اعجوبه ۲۱ ساله اسپانیایی که تابستان امسال دوگانه دشوار رولان گاروس-ویمبلدون را فتح کرد و از این حیث در کنار اساطیر تنیس قرار گرفت، حالا به دنبال دومین قهرمانی خود در نیویورک و فتح پنجمین عنوان گرند اسلم است. اما موضوع نگران‌کننده برای کارلیتوس فرم نه چندان مطلوب او در مسابقات اخیر بوده است. قهرمان اوپن آمریکا ۲۰۲۲ بعد از شکست در فینال المپیک مقابل جوکوویچ و غیبت در مسترز کانادا، در مسترز سینسیناتی به میادین برگشت اما در همان گام نخست مغلوب گائل مونفیس ۳۷ ساله شد تا با انجام تنها یک بازی در مسابقات هارد کورت طی پنج ماه اخیر راهی نیویورک شود. با این حال این ستاره جوان بارها نشان داده که دشوارترین مأموریت‌ها از او بر می‌آید و دیدن دوباره جام قهرمانی یو اس اوپن در دستان او کاملاً محتمل خواهد بود.
گفتنی است آلکاراس در صورت فتح نیویورک به هفتمین مردی در دوران مدرن تنیس تبدیل خواهد شد که در طول یک فصل سه گرند اسلم را فتح می‌کند. پیش از او راد لیور، جیمی کانرز، متس ویلاندر، راجر فدرر، رافائل نادال و جوکوویچ به این مهم دست یافته‌اند. کارلیتوس همچنین بعد از راد لیور (۱۹۶۹) و رافائل نادال (۲۰۱۰) سومین مردی لقب خواهد گرفت که سه عنوان آزاد فرانسه، ویمبلدون و آزاد آمریکا را در طول یک فصل کسب می‌نماید.
علاوه بر سه شانس اول، چهره‌هایی مثل الکساندر زورف نایب‌قهرمان سال ۲۰۲۰ و دنیل مدودف قهرمان سال ۲۰۲۱ و نایب‌قهرمان دوره قبل نیز به عنوان مدعیان قهرمانی مطرح هستند. زورف مرد چهارم تنیس جهان با حضور در مراحل پایانی مسترزهای مونتریال و سینسیناتی نشان داد که از آمادگی خوبی برخوردار است، اما شرایط برای مرد پنجم تنیس جهان یعنی مدودف اصلاً مساعد نیست و او بعد از المپیک با دو باخت متوالی در مراحل ابتدایی مونتریال و سینسیناتی راهی نیویورک شده است.
در این دوره اما باید نیم‌نگاهی هم به نمایندگان کشور میزبان داشت؛ فرانسیس تیافو، بن شلتون، تامی پال، سباستین کوردا و تیلور فریتس پنج نماینده ایالات متحده در بین ۲۰ بازیکن برتر جهان هستند و می‌توانند برای مدعیان قهرمانی در این دوره دردسرآفرین شوند.
بر اساس قرعه‌کشی این دوره اوپن آمریکا که پنج‌شنبه شب برگزار شد، سینر و آلکاراس همانند دو گرند اسلم اخیر در بالای جدول حضور دارند و در صورتی که اتفاق خاصی رخ ندهد یکدیگر را در نیمه‌نهایی ملاقات می‌کنند. دنیل مدودف نیز در همین سمت جدول قرار گرفته است. نواک جوکوویچ و الکساندر زورف نیز نیمه‌نهایی احتمالی پایین جدول را برگزار خواهند کرد.
مسیر احتمالی چهار سید برتر رقابت‌ها تا دیدار پایانی را به صورت زیر است:
| دور/بازیکن | سینر | جوکوویچ | آلکاراس | زورف |
| اول | مک‌دانلد | جدول مقدماتی | جدول مقدماتی | روسووری |
| دوم | میکلسن | اشتروف/جره | شاپووالوف | والتون |
| سوم | واورینکا/جاری | پاپیرین | دریپر | سروندولو |
| چهارم | پال/فیس | شلتون/تیافو | کوردا/تابیلو | رونه |
| ۱/۴ نهایی | سیتسیپاس/الیاسیم | روبلف/دیمیتروف | هورکاچ/د مینور | رود |
| نیمه‌نهایی | آلکاراس/مدودف | زورف/رونه/رود | مدودف/سینر | جوکوویچ |
| فینال | جوکوویچ/زورف | سینر/آلکاراس/مدودف | جوکوویچ/زورف | سینر |
مرحله یک‌چهارم پایانی مسابقات در صورت صعود هشت سید برتر به صورت زیر خواهد بود:
🔸 سینر – مدودف
🔸 آلکاراس – هورکاچ
🔸 زورف – رود
🔸 جوکوویچ – روبلف
در بخش زنان اما پیش‌بینی قهرمان تا حد زیادی دشوار به نظر می‌رسد. از سالهای پایانی قرن بیستم تا سال ۲۰۱۴، اوپن آمریکا در سلطه اسطوره‌هایی چون وینس ویلیامز (۲ قهرمانی)، سرینا ویلیامز (۶ قهرمانی)، کیم کلایسترز (۳ قهرمانی) و ژوستین هنین (۲ قهرمانی) قرار داشت، اما طی ۹ سال گذشته جام این مسابقات بین ۸ بازیکن متفاوت دست به دست شده است. تنها استثنا نائومی اوساکای ژاپنی است که سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۲۰ قهرمان شده است. بنابراین اگر امسال هم نام جدیدی بر روی جام این تورنمنت نقش ببندد نباید چندان تعجب کرد.
در رقابت‌های این دوره به ترتیب ایگا اشویانتک، آرینا سابالنکا، کوکو گاف و النا ریباکینا چهار سید برتر هستند اما با نمایشی که در مسابقات آماده‌سازی یو اس اوپن از آن‌ها شاهد بودیم باید سابالنکا را شانس اول قهرمانی به شمار آورد؛ ستاره ۲۶ ساله بلاروسی که به دلیل مصدومیت شانه ویمبلدون را از دست داد و در المپیک هم غایب بود، در بازگشت به میادین نمایش نسبتاً خوبی در تورنمنت‌های واشینگتن و تورانتو ارائه داد اما در سینسیناتی اوج‌گیری کرد و مقتدرانه قهرمان شد تا با فرمی مطلوب عازم نیویورک شود. سابالنکا پارسال تا یک قدمی فتح اوپن آمریکا پیش رفت و حالا امسال بعد از دومین قهرمانی در اوپن استرالیا به دنبال سومین گرند اسلم خود است.
ایگا اشویانتک هم بعد از اینکه در المپیک پاریس به مدال برنز بسنده کرد، در سینسیناتی به مسابقات برگشت و تا نیمه‌نهایی پیش رفت که سابالنکا با نمایش کوبنده‌اش مانع صعود او به فینال شد. زن اول تنیس جهان تابستان امسال با فتح رولان گاروس به پنجمین گرند اسلمش رسید و حالا قصد دارد با تکرار خاطره خوش قهرمانی سال ۲۰۲۲ در نیویورک یک جام بزرگ دیگر را به کارنامه‌اش اضافه کند.
سید سوم رقابت‌ها کوکو گاف زن شماره سه تنیس جهان است که این روزها نشانی از آمادگی ندارد؛ دوست‌داران تنیس نمایش فوق‌العاده سال گذشته او در فصل هارد کورت آمریکای شمالی را به یاد دارند. نمایشی که از قهرمانی در رقابت‌های واشینگتن کلید خورد و بعد از فتح سینسیناتی در نهایت با قهرمانی ستاره ۲۰ ساله آمریکایی در یو اس اوپن تکمیل شد. امسال اما عملکرد کوکو در آمریکای شمالی هیچ شباهتی به پارسال نداشته و او با دو حذف زودهنگام در تورانتو و سینسیناتی به نیویورک آمده است. حال باید منتظر ماند و دید این ستاره جوان می‌تواند در گرند اسلم خانگی درخشش پارسال را تکرار کند یا خیر.
با انجام قرعه‌کشی، ریباکینا در بالای جدول قرار گرفت و باید منتظر تقابل احتمالی او با اشویانتک در نیمه‌نهایی باشیم. گاف و سابالنکا قهرمان و نایب‌قهرمان دوره قبل نیز در صورت راه‌یابی به نیمه‌نهایی با یکدیگر ملاقات خواهند کرد.
اضافه می‌شود انس جابر تونسی نایب‌قهرمان پیشین رقابت‌ها و نفر هفدهم رده‌بندی که طی چند وقت اخیر با مصدومیت دست‌‌به‌گریبان بوده، به‌علت آسیب‌دیدگی شانه مجبور به کناره‌گیری از یو اس اوپن شد.
مسیر احتمالی چهار سید برتر رقابت‌ها تا دیدار پایانی را به صورت زیر است:
| دور/بازیکن | اشویانتک | سابالنکا | گاف | ریباکینا |
| اول | جدول مقدماتی | جدول/مقدماتی | گراچوا | جدول مقدماتی |
| دوم | سویل/جدول مقدماتی | برونزتی/سان | ماریا/جدول مقدماتی | مرتنس/سای‌سای جنگ |
| سوم | پاولیوچنکووا/کوچیارتو | الکساندرووا/لینت | اسویتولینا/کالینینا | ووزنیاکی/گارسیا |
| چهارم | آندرییوا/سامسونووا | کیز/کودرمتووا | ناوارو/کاستویک | کالینسکایا/حداد مایا/آوانسیان/سوریبس |
| ۱/۴ نهایی | پگولا/رادوکانو/کالینز | جنگ/کاساتکینا/وکیچ/انیسیمووا | کریچیکووا/بادوسا/آزارنکا/ساکاری | پائولینی/اوستاپنکو/اوساکا/فرناندز/موکووا |
| نیمه‌نهایی | ریباکینا/اوستاپنکو/اوساکا/پائولینی | گاف/ناوارو/کریچیکووا/اسویتولینا/بادوسا | سابالنکا/جنگ/وکیچ/کاساتکینا | اشویانتک/پگولا/کالینز/آندرییوا/سامسونووا |
| فینال | سابالنکا/گاف/جنگ | اشویانتک/ریباکینا/کالنیز/پائولینی/پگولا | اشویانتک/ریباکینا/کالینز/پائولینی/پگولا | سابالنکا/گاف/جنگ/کریچیکووا |
در صورت صعود ۸ سید برتر، شاهد تقابل‌های زیر در مرحله یک‌چهارم پایانی خواهیم بود:
🔸 اشویانتک – پگولا
🔸 ریباکینا – پائولینی
🔸 گاف – کریچیکووا
🔸 سابالنکا – جنگ
جداول مسابقات
تقسیم امتیازات و جوایز نقدی سال ۲۰۲۴
مجموع جوایز نقدی این دوره رقابت‌ها با ۱۵ درصد افزایش نسبت به سال گذشته به عدد بی‌سابقه ۷۵ میلیون دلار یعنی حدود ۴ هزار و ۵۷۵ میلیارد تومان رسیده است. این بیشترین میزان جایزه نقدی یک تورنمنت تنیس در تاریخ محسوب می‌شود. قهرمانان بخش انفرادی مردان و زنان این رقابت‌ها، هر کدام مبلغ هنگفت ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار (حدود ۲۱۹ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان) جایزه دریافت خواهند کرد.
| دور | امتیاز و جایزه بخش مردان | امتیاز و جایزه بخش زنان |
| اول | ۱۰ | $100,000 | ۱۰ | $100,000 |
| دوم | ۵۰ | $140,000 | ۷۰ | $140,000 |
| سوم | ۱۰۰ | $215,000 | ۱۳۰ | $215,000 |
| چهارم | ۲۰۰ | $325,000 | ۲۴۰ | $325,000 |
| ۱/۴ نهایی | ۴۰۰ | $530,000 | ۴۳۰ | $530,000 |
| نیمه‌نهایی | ۸۰۰ | $1,000,000 | ۷۸۰ | $1,000,000 |
| نایب‌قهرمان | ۱۳۰۰ | $1,800,000 | ۱۳۰۰ | $1,800,000 |
| قهرمان | ۲۰۰۰ | $3,600,000 | ۲۰۰۰ | $3,600,000 |
حال و هوای نیویورک هنگام برگزاری مسابقات
شهر نیویورک هنگام برگزاری گرند اسلم آزاد آمریکا، به یک کانون پرهیجان و پرانرژی تبدیل می‌شود. این مسابقات که در فلاشینگ مدوز در محله کوئینز برگزار می‌شود، از بزرگترین و پرطرفدارترین رویدادهای ورزشی جهان است و هر ساله جمعیت زیادی از هواداران تنیس، افراد مشهور و گردشگران را به خود جذب می‌کند.
در طول این دو هفته، نیویورک بیش از همیشه پرجنب‌وجوش است. خیابان‌ها پر از تبلیغات و بیلبوردهای مربوط به مسابقات است و شور و هیجان تنیس در سرتاسر شهر احساس می‌شود. رستوران‌ها و کافه‌ها میزبان تماشاگرانی هستند که در مورد مسابقات بحث می‌کنند، و بسیاری از آن‌ها پخش زنده بازی‌ها را برای مشتریان فراهم می‌کنند. فروشگاه‌های ورزشی نیز پر از لباس‌ها و تجهیزات مرتبط با تنیس و مخصوصاً بازیکنان محبوب هستند.
متروهای نیویورک در این دوره پر از هوادارانی است که به سمت ورزشگاه «آرتور اش» جایی که مسابقات اصلی برگزار می‌شود، حرکت می‌کنند. این ورزشگاه با ظرفیت بالا و فضای بزرگ و نورپردازی‌ها به ویژه در مسابقات شبانه، جلوه خاصی به این رویداد می‌بخشد.
در سطح شهر، جشن‌ها و رویدادهای مرتبط با مسابقات برگزار می‌شود و فضاهایی برای تماشا و لذت بردن از مسابقات در نقاط مختلف نیویورک تدارک دیده شده است. از میدان تایمز تا پارک مرکزی، همه‌جا می‌توان انرژی و هیجان ناشی از این رویداد بزرگ را حس کرد. نیویورک در این دوره، به معنای واقعی کلمه زنده و پر از هیجان است، و این شهر به خوبی نشان می‌دهد چرا به‌عنوان «شهری که هرگز نمی‌خوابد» شناخته می‌شود.
تاریخچه
رقابت تنیس آزاد آمریکا قدمتی ۱۴۳ ساله دارد. اولین دوره این گرند اسلم در سال ۱۸۸۱ در شهر نیوپورت ایالت رود آیلند برگزار گردید. این بازی‌ها در ابتدا «مسابقات قهرمانی بین‌المللی آمریکا» نام داشت و تا سال ۱۹۷۴، بر روی زمین چمن بازی می‌شد. در هفت دورۀ اول، یک تنیس‌باز آمریکایی به نام ریچارد سیرز قهرمانی رقابت‌ها را به خود اختصاص داد. مسابقات آزاد امریکا از سال ۱۹۱۵ به باشگاه تنیس وست ساید در محلۀ فارست هیلز در شهر نیویورک نقل مکان کرد و تا سال ۱۹۷۷ در همان‌جا باقی ماند. یو اس اوپن در شش سال ابتدایی تنها در رده انفرادی مردان برگزار می‌شد اما پس از آن بخش زنان نیز تحت عنوان «رقابت‌های بین‌المللی آمریکا» در فیلادلفیا آغاز به کار کرد.
همزمان با آغاز دوران مدرن تنیس (Open Era) در سال ۱۹۶۸، مسابقات تنیس یو اس اوپن برای اولین بار به شکل منسجم و در پنج بخش (انفرادی مردان، انفرادی زنان، دونفره مردان، دونفره زنان و دونفره مختلط) برگزار شد. در سال ۱۹۶۸، ۹۶ تنیس‌باز مرد و ۶۳ تنیس‌باز زن در مسابقات حضور یافتند و مجموع جوایز نقدی رقابت‌ها به 100,000 دلار رسید. مسابقات آزاد آمریکا در سال ۱۹۷۳ نخستین گرند اسلمی لقب گرفت که به زنان و مردان جوایز یکسان اعطا کرد.
رقابت‌های یو اس اوپن از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷ بر روی زمین‌های خاک رس برگزار می‌شد تا اینکه در سال ۱۹۷۸، محل میزبانی بازی‌ها به مجموعه بین‌المللی تنیس آمریکا در فلاشینگ مدوز (پارکی در شهر نیویورک) منتقل شد و زمین‌ها از خاک به هارد تغییر پیدا کرد. جیمی کانرز، اسطوره آمریکایی تنیس جهان، تنها بازیکنی است که گرند اسلم آمریکا را بر روی هر سه زمین (چمن، خاک و هارد) فتح کرده است. در بخش زنان نیز کریس اورت آمریکایی قهرمانی در دو زمین (خاک و هارد) را در کارنامه دارد. در سال ۲۰۰۶، نام مجموعۀ بین‌المللی تنیس آمریکا به افتخار بیلی جین کینگ، اسطوره تنیس آمریکا و قهرمان چهار دورۀ یو اس اوپن، به «مجموعه بین‌المللی تنیس بیلی جین کینگ» تغییر یافت.
در رقابت‌های آزاد آمریکا برای سالهای متمادی دیدارهای مرحله نیمه‌پایانی مردان، برخلاف سایر گرند اسلم‌ها، در روز شنبه برگزار می‌شد و به همین خاطر این روز به شنبه ویژه “Super Saturday” معروف شده بود. اما در سال ۲۰۱۵ شنبه ویژه برچیده شد و آزاد آمریکا نیز روند مسابقات ویمبلدون و آزاد فرانسه را در پیش گرفت و بازی‌های نیمه‌نهایی بخش مردان را به روز جمعه منتقل کرد. در بخش زنان نیز بازی‌های نیمه‌نهایی در روز پنج‌شنبه و دیدار فینال عصر روز شنبه انجام می‌گیرد.
رقابت‌های اوپن آمریکا از سال ۱۹۷۸ تا ۲۰۱۹ روی زمین‌های هارد کورت از نوع DecoTurf برگزار می‌شد اما از سال ۲۰۲۰ زمین رقابت‌ها به نوع Laykold تغییر یافت.
بیشتر بخوانید: سقف جمع‌شونده آرتور اَش؛ سازه‌ای عظیم و سریع
مجموعه بیلی جین کینگ محل میزبانی رقابت‌ها دارای ۲۲ زمین تنیس است که ورزشگاه‌های آرتور اش، لویی آرمسترانگ، گرند استند و زمین شماره ۱۷ مهم‌ترین آن‌ها می‌باشند.
استادیوم مرکزی مسابقات آزاد آمریکا که به افتخار تنیس‌باز فقید آمریکایی، آرتور اَش نام‌گذاری شده، با 23,771 صندلی، بزرگترین استادیوم تنیس در جهان به حساب می‌آید. این استادیوم در سال 2016 با هزینه‌ای 180 میلیون دلاری به سقف متحرک مجهز شد.
ورزشگاه لویی آرمسترانگ، استادیوم دوم مسابقات است که در سال 1978 راه‌اندازی گردید. این استادیوم در سال 2016، به منظور افزایش گنجایش و امکانات، تخریب و مجدداً ساخته شد. سه سال قبل ورزشگاه آرمسترانگ با یک دیدار نمایشی با حضور جان مک‌انرو، پاتریک مک‌انرو، جیمز بلیک و مایکل چنگ افتتاح شد. استادیوم جدید ۱۴۰۰۰ نفر گنجایش دارد و مانند استادیوم آرتور اَش به سقف متحرک مجهز است.
پروژه بازسازی مجموعه بین‌المللی تنیس بیلی جین کینگ که شامل مسقف کردن ورزشگاه مرکزی و بازسازی استادیوم لویی آرمسترانگ می‌شد در مجموع ۶۰۰ میلیون دلار هزینه داشت.
برای اطلاع از برنامه روزانه، کانال‌های پوشش‌دهنده، نتایج لحظه‌به‌لحظه، اخبار و ویدیوهای مسابقات آزاد آمریکا به کانال تلگرام تنیسفا ملحق شوید
پخش تلویزیونی
حق پخش تلویزیونی چهارمین گرند اسلم سال در کل آمریکا، طی یک قرارداد ۱۱ ساله (تا سال ۲۰۲۵) به ارزش ۸۲۵ میلیون دلار، در اختیار شبکه ESPN است.
رکوردها (پس از دوران حرفه‌ای شدن تنیس در سال ۱۹۶۸)
بخش مردان
- بیشترین تعداد قهرمانی: جیمی کانرز (1974, 1976, 1978, 1982, 1983)، پیت سمپراس (1990, 1993, 1995, 1996, 2002) و راجر فدرر (2004, 2005, 2006, 2007, 2008) هر کدام با 5 قهرمانی
- بیشترین تعداد قهرمانی متوالی: راجر فدرر در سالهای 2004, 2005, 2006, 2007, 2008
- بیشترین عناوین قهرمانی بخش دونفره: مایک برایان با 6 عنوان در سالهای 2005, 2008, 2010, 2012, 2014 و 2018
- بیشترین تعداد حضور در فینال: نواک جوکوویچ (۱۰ مرتبه)
- بیشترین تعداد حضور پیاپی در فینال: ایوان لندل (8 مرتبه) از سال 1982 تا 1989
- بیشترین تعداد حضور در مسابقات: جیمی کانرز با 22 دوره حضور
- جوان‌ترین قهرمان: پیت سمپراس با 19 سال و 28 روز در سال 1990
- مسن‌ترین قهرمان: کن رزوال با 35 سال و 10 ماه و 11 روز در سال 1970
بخش زنان
- بیشترین تعداد قهرمانی: کریس اورت (1975, 1976, 1977, 1978, 1980, 1982) و سرینا ویلیامز (1999, 2002, 2008, 2012, 2013, 2014) هر کدام با 6 قهرمانی
- بیشترین تعداد قهرمانی متوالی: کریس اورت در سالهای 1975, 1976, 1977, 1978
- بیشترین عناوین قهرمانی بخش دونفره: مارتینا ناوراتیلووا (9 مرتبه)
- بیشترین تعداد حضور در فینال: کریس اورت (9 مرتبه)
- بیشترین تعداد حضور پیاپی در فینال: کریس اورت (6 مرتبه) از سال 1975 تا 1980
- بیشترین تعداد حضور در مسابقات: مارتینا ناوراتیلووا با 21 دوره حضور
- جوان‌ترین قهرمان: تریسی آستین با 16 سال و 8 ماه 28 روز در سال 1979
- مسن‌ترین قهرمان: فلاویا پنه‌تا با 33 سال و 6 ماه و 18 روز در سال 2015
درود
با كمي شيطنت و به منظور برانگيختن دوستان تنيسي، به نظر Djokovic را بايد از ليست مدعيان اصلي خارج كنيم، چون ماموريت امسالش به پايان رسيده! هر چند خودش گفته،
“I still have the competitive spirit. I still want to make more history and enjoy myself on the Tour,” said Djokovic in New York. “I still hope to inspire many young people to watch tennis, play tennis. Those are some of the reasons why I still keep on going.”
acc.to ATP Tour Weekly
Medvedev را وارد كنيم كه براش آمريكا خاطره خوش به همراه دارد، و مدعي اول، Sinner، هم براي اعاده حيثيت و هم جا نماندن از كورس رقابت با Alcaraz!
فقط اظهارنظر شخصي بود براي گرم شدن بحث.
روز و روزگار خوش
بله جوکو قبلا هم گفته بود که من از اون ورزشکارهایی نیستم که بخوام تو اوج خداحافظی کنم. من تا زمانی که احساس کنم دیگه زورم به جوون ها نمیرسه بازی خواهم کرد.
صد درصد اصلی ترین هدف جوکو امسال المپیک بود که بهش رسید. شاید الان دیگه انگیزه ی المپیک رو نداشته باشه
ولی به هر حال تا زمانی که بدن جوکو رو آماده ببینیم باید اون رو هم جز مدعیان اصلی بدونیم. اتفاقا اگه دوستان جوکو فن ناراحت نشن باید بگم مسیرشم تا فینال به نسبت آلکاراز، سینر و مدودو هموارتره.
جوکو از آمریکای پارسال به اون ور با افت شدید بدنی مواجه شد که تا همین ویمبلدون هم ادامه داشت. ولی از ویمبلدون به بعد ظاهرا نه مثل سال قبل ولی خیلی بهتر از اوایل امسال حرکت میکنه. مخصوصا تو فینال المپیک که خیلی سر حال نشون داد (البته اون رو میشه پای انگیزه زیادش گذاشت تا آمادگی بدنی) ولی به هر حال تو آخرین تورنمنتش خوب نشون داده. پس نباید دستکمش گرفت.
فکنم واضحه که من دوست دارم مدودو قهرمان بشه.
ولی اگه نشه ترجیح میدم یکی از هم نسل هاش مثل زورو، سیتسی ، روبلو یا کسپر قهرمان بشن.
هرچند احتمالش کمه، ولی بعد از اینهمه سال تو تاپ تن بودن بهشون میرسه که یه قهرمانی گرنداسلم داشته باشن. مخصوصا زورو
من خودم شانس سینر رو بیشتر از بقیه میدونم (مگه مصدومیت اخیرش وسط تورنمنت مشکل ساز بشه)
شانس آلکاراز رو هم بیشتر از جوکو میدونم ولی جوکو تو آمریکا میاد که حداقل یه گرنداسلم رو ببره. پس جوکو رو هم باید شانس سوم دونست.
مدودو رو نمیشه شانس چهارم ندونست ولی مسیرش خیلی سخته
تو شانزده نفر سیتسیپاس رو داره، تو هشت نفر سینر، تو نیمه نهایی آلکاراز، تو فینال هم جوکو یا حداقل زورو
درود
Djokovic هميشه با گرما مشكل داره، بخصوص اينجا در آمريكا، Zverev هم در اولين بازي، ديروز، سرحال نبود، هرچند بهرحال اولين يازي بود.
واقعيت اينه كه وقتي سال را از شروع فصل مرور مي كنيم، مدعي جدي پيدا نمي كنيم، مي ماند همان Sinner و Alcaraz!
روز و روزگار خوش
بله درسته، واقعا زمان ما نادال و فدرر کار سختی داشتن واسه قهرمانی ، چون حداقل جوکو و ماری میتونستن براشون دردسر درست کنن. ولی الان کسی نیست که آلکاراز و سینر رو درست و حسابی به چالش بکشه و بعد از خداحافظی جوکو، اگه بازیکن جدیدی ظهور نکنه، راحت میشه سالی ۲ تا گرنداسلم واسه سینر کنار گذاشت و سالی ۲ تا هم واسه الکاراز. و اینجوری یه چیزی حدود ۱۰ سال دیگه جفتشون رکورد های بیگ تری رو جابجا خواهند کرد ، اما این کجا و آن کجا…
حداقل برای منی که بازی های رقبای بیگ تری یادمه و میدونم مثلا یکی مثل دل پوترو و سونگا و مونفیلز چقدر میتونستن براشون دردسر درست کنن.
به قول دوستمون حاج آقا ، شرایط قهرمان شدن، از تعداد قهرمانی مهمتره. هرچند در مورد همون تعداد قهرمانی هم، بعید میدونم دیگه کسی به ۲۰ گرند اسلم برسه. و اگر رسید ، بعد در مورد شرایط قهرمانی هاش صحبت می‌کنیم ✌🏻