۱۴ سال پیش در چنین روزی دنیای تنیس شاهد یکی از به‌یادماندنی‌ترین نبردهای تاریخ تنیس بود.
تنیسفا – ۶ ژوئیه ۲۰۰۸ روزی ماندگار و فراموش‌نشدنی در تاریخ تنیس است، روزی که راجر فدرر و رافائل نادال، مردان شماره یک و دو وقت جهان، برای سومین سال متوالی در فینال مسابقات ویمبلدون به مصاف هم رفتند تا یکی از نبردهای خاطره‌انگیز تاریخ تنیس را رقم بزنند.
هر دو تنیس‌باز با انگیزه‌های خاص خود پا به فینال سومین گرند اسلم سال گذاشتند. نادال که در دو فینال قبلی ویمبلدون مغلوب حریف پرآوازه سوییسی شده بود، به دنبال گرفتن انتقام و کسب نخستین قهرمانی در گرند اسلمی غیر از رولان گاروس بود و در مقابل، فدرر نیز در پی اعادهٔ حیثیت و جبران شکست سنگین یک ماه گذشته در پاریس بود.
این فینال کلاسیک و پرافت‌وخیز که ۴ ساعت و ۴۸ دقیقه به طول انجامید و به دلیل بارندگی دو بار متوقف شد، در نهایت با برتری ۳ بر ۲ ماتادور به پایان رسید.
ورزشگاه مرکزی ویمبلدون در آن زمان به سقف متحرک مجهز نبود و دیدار فینال به علت بارندگی با تاخیر آغاز شد. نادال بازی را بهتر شروع کرد و توانست دو ست نخست را با نتایج مشابه ۶ بر ۴ به سود خود خاتمه دهد. تا اینجا همه چیز به سود ماتادور به نظر می‌رسید. اما در ادامه شرایط تغییر کرد. در ست سوم و در حالیکه نتیجه ۵ بر ۴ به سود فدرر بود، بارندگی باعث توقف بازی شد. پس از وقفه‌ای ۸۰ دقیقه‌ای، دو بازیکن به زمین برگشتند و فدرر توانست ست سوم را در تای‌بریک از آن خود کند. ست چهارم نیز نزدیک دنبال شد تا بار دیگر تای‌بریک میان این دو حکم کند. در تای‌بریک، نادال ۵-۲ پیش افتاد و تنها ۲ امتیاز با تحقق رویای قهرمانی در ویمبلدون فاصله داشت. اما این فرصت را از دست داد تا کار به ست سرنوشت‌ساز پنجم کشیده شود. در اوایل ست پنجم بازی بار دیگر بخاطر بارندگی با ۳۰ دقیقه وقفه همراه شد. وقتی فدرر و نادال به زمین برگشتند خورشید غروب کرده بود و هوا در حال تاریک شدن بود. دو بازیکن پابه‌پای هم پیش می‌رفتند و هیچ کدام قصد تسلیم نشدن نداشتند. ۶-۶ مساوی. هوا دیگر تقریباً تاریک شده بود و توپ به سختی دیده می‌شد. سرداور گفت اگر تا دو گیم دیگر کار تمام نشود ادامه بازی به فردا موکول میشود. ۷-۷. سرداور دو گیم دیگر فرصت داد. همین برای نادال کافی بود. ماتادور در گیم پانزدهم بالاخره فدرر را بریک کرد و با پیروزی در گیم بعدی ست پنجم را ۹ بر ۷ به سود خود پایان داد و جام قهرمانی را بالای سر برد.
۱۴ سال از این دیدار خاطره‌انگیز می‌گذرد و با وجود آنکه در این مدت نبردهای بزرگ و به‌یادماندنی دیگری را نیز بین سه غول دنیای تنیس شاهد بودیم، اما این دیدار هم‌چنان از نگاه بسیاری بهترین مسابقه تاریخ تنیس است.
