«برج تاندیل» با روایت زندگی پر درد و رنج خود قلب هواداران تنیس را به درد آورد.
تنیسفا – آسیب‌دیدگی بخشی جدایی‌ناپذیر از ورزش قهرمانی است و می‌تواند مسیر حرفه‌ای ورزشکاران را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. آسیب‌های جسمانی فقط بر عملکرد فیزیکی تأثیر نمی‌گذارند، بلکه از نظر روحی و روانی نیز می‌توانند برای ورزشکاران چالش‌آفرین باشند.
خوان مارتین دل‌پوترو آرژانتینی نیز یکی از بازیکنان بزرگی بود که با روی بی‌رحم ورزش حرفه‌ای مواجه شد و آسیب‌دیدگی‌های مکرر و در نهایت مصدومیت زانو او را مجبور به بازنشستگی کرد.
قهرمان پیشین اوپن آمریکا که قرار است چند روز دیگر در دیداری نمایشی با نواک جوکوویچ اسطوره صربستانی در بوئنوس آیرس بازی کند، اخیراً با انتشار ویدیویی در اینستاگرام خود از دوران فوق‌العاده دشوار و غم‌انگیز بعد از مصدومیت زانویش صحبت کرد.
عینک آفتابی بارنر
Le Marais Tortoise Sun
حراج
Original price was: 5,000,000 تومان.4,250,000 تومانCurrent price is: 4,250,000 تومان.
نمایش محصول
کوله تنیس بابولات
Pure Aero Rafa 2
حراج
Original price was: 7,500,000 تومان.6,375,000 تومانCurrent price is: 6,375,000 تومان.
نمایش محصول
ساک تنیس ویلسون
Roland Garros Super Tour 9 Pack Bag 2024
حراج
Original price was: 9,900,000 تومان.8,415,000 تومانCurrent price is: 8,415,000 تومان.
نمایش محصول
راکت تنیس ویلسون
Minions Clash 100 V2 2024
حراج
Original price was: 20,900,000 تومان.18,810,000 تومانCurrent price is: 18,810,000 تومان.
نمایش محصول
او که آخرین مسابقه دوران حرفه‌ای خود را سال ۲۰۲۲ در آرژانتین انجام داد، در این ویدیو گفت: «فردای روزی که در آخرین مسابقه‌ام مقابل دل‌بونیس به میدان رفتم، با هواپیما به سوئیس سفر کردم و عمل جراحی دیگری روی زانویم انجام دادم. این پنجمین عمل من بود. از آن زمان به بعد دیگر جراحی‌هایم را علنی نکردم. در کنفرانس مطبوعاتی قبل از مسابقه با فدریکو وقتی گفتم احتمالاً این آخرین مسابقه من خواهد بود، کمی آرامش پیدا کردم. چراکه دیگر قرار نبود به یک سوال تکراری پاسخ دهم؛ این سؤال که دلپو، دوباره چه زمانی بازی خواهی کرد؟ آیا دوباره تو را در یک تورنمنت خواهیم دید؟»
برج تاندیل همچنین فاش کرد: «من دیگر نمی‌توانستم درد پایم را تحمل کنم. به خودم گفتم باید این کار را مخفیانه انجام دهم… اگر نتیجه داد، اعلام می‌کنم که بازمی‌گردم.»
نفر سوم سابق تنیس جهان در ادامه افزود: «به سوئیس رفتم، دو ماه در یک دهکده نزدیک بازل ماندم. تحت عمل جراحی قرار گرفتم و دوران نقاهت را گذراندم، اما نتیجه نداد. بعد از دو ماه و نیم گفتند: فقط یک کار دیگر باقی مانده، باید دوباره عملت کنیم. برای ششمین بار. بعد از آن به آمریکا رفتم، به بازتوانی ادامه دادم و بین عمل‌ها درمان‌های مختلفی امتحان کردم… بیش از ۱۰۰ تزریق در پایم، لگنم و کمرم داشتم. تزریق کردند، نمونه گرفتند، بررسی کردند، عصب‌هایم را سوزاندند، تاندون‌هایم را مسدود کردند… این رنجی است که هر روز با من است و این روند از همان روز آخر با فدریکو ادامه دارد، و البته دو سال قبل از آن که مصدومیت زانو برایم اتفاق افتاد. آن مسابقه برای این بود که بگویم خداحافظ تنیس. دیگر هیچ امیدی به بازی دوباره ندارم چون بدنم اجازه نمی‌دهد.»
دل‌پوترو در ادامه با بیان اینکه مصدومیت زندگی او را به یک کابوس بی‌پایان تبدیل کرده گفت: «وقتی اولین عمل جراحی‌ام انجام شد، دکتر به من گفت سه ماه دیگر می‌توانی دوباره بازی کنی. این در ژوئن ۲۰۱۹ بود. برای تورنمنت‌های استکهلم، بازل و پاریس نام‌نویسی کردم چون دکتر گفت تا آن زمان آماده خواهم شد. از آن زمان تا به حال نتوانسته‌ام بدون درد از پله‌ها بالا بروم. در مسیر روزانه‌ام به تاندیل که چهار ساعت طول می‌کشد، باید در نیمه‌راه توقف کنم و پاهایم را تحت کشش قرار بدهم. اغلب حتی هنگام خوابیدن درد دارم. اگر به پهلو برگردم، از خواب می‌پرم چون درد شدیدی حس می‌کنم. این مثل یک کابوس بی‌پایان است. هر روز دنبال راه‌حل، پزشک یا گزینه‌های دیگری می‌گردم. هنوز چیزی پیدا نکرده‌ام. همه‌چیز با آن اولین عمل جراحی شروع شد. هر بار که به آن فکر می‌کنم، احساسات بد زیادی در من برانگیخته می‌شود. احساس خشم، درماندگی و ناراحتی می‌کنم. اما نمی‌توانم چیزی را تغییر دهم.»
این قهرمان محبوب همچنین اظهار داشت: «احساس می‌کنم باید اوضاع و احوالم را با شما در میان بگذارم چون این کار برایم خوب است. همیشه با هوادارانم در ارتباط بوده‌ام و شاید این پیام بتواند الهام‌بخش یا کمک‌کننده به بقیه افراد باشد. همان‌طور که گفتم، زندگی روزمره‌ام آن چیزی نیست که می‌خواهم. من آدمی بسیار فعال بودم که به ورزش علاقه زیادی داشتم، نه فقط تنیس. وقتی برای فوتبال بازی کردن مرا دعوت می‌کنند، تبدیل می‌شوم به کسی که ماته [نوشیدنی آرژانتینی] می‌آورد و کنار زمین می‌نشیند. یا وقتی پدل بازی می‌کنند، من فقط فیلم می‌گیرم. این برایم وحشتناک است. از سوی دیگر نیز اشتیاقم به کاری که همیشه دوست داشتم یعنی تنیس از من گرفته شده است.»
این ستاره سابق در ادامه درباره مصائب ورزش حرفه‌ای نیز صحبت کرد و گفت: « موانعی مانند مصدومیت که سخت‌ترین چالش در مسیر یک ورزشکار است یک طرف ماجرا است، اما رنج عاطفی مسئله‌ای کاملاً متفاوت است. من همیشه در برابر موانعی که سر راهم ظاهر می‌شدند احساس قدرت و توانایی می‌کردم و تصور می‌کردم می‌توانم در حد معقول بر آن‌ها غلبه کنم. من قوی بودم، اما در نهایت متوجه شدم که نمی‌دانم واقعاً آن‌قدر قوی هستم یا نه. احساس می‌کنم مشکل زانو مرا شکست داد.»
دل‌پوترو همچنین درباره رویارویی‌اش با جوکوویچ در آرژانتین گفت: «می‌خواهم تا حد ممکن برای این مسابقه آماده باشم، در بهترین حالت جسمانی. اما این یک رویداد است و نمایشی برای خداحافظی. دیگر برگشتی وجود ندارد.»
او در پایان گفت: «فکر می‌کنم حضور جوکوویچ حسن ختام این ماجراست. او بسیار سخاوتمند بود که این دعوت را پذیرفت. برای من، جدا از اینکه این مسئله شخصی است، دوست دارم به او محبت زیادی نشان دهم، هم از طرف خودم و هم از سوی مردم. می‌خواهم او بهترین خاطرات را از آرژانتین و هواداران آرژانتینی‌اش با خود به یادگار ببرد. اگر بتوانم دست‌کم برای یک دو یا سه ساعت کوتاه دردی در پایم حس نکنم و آخرین بار از بودن در زمین تنیس لذت ببرم فوق‌العاده می‌شود. و اینکه بتوانم همراه با نواک لحظاتی زیبا با عشق و محبت به شما تقدیم کنم تا از آن شب خاطره‌ای خوب داشته باشید.»
درود
پشت هر خنده پيروزي و قهرماني، دنيايي از تلاش و درد وجود دارد، دردهايي كه تا آخرين لحظه زندگي با بازيكنان مي مانند.
ورزش حرفه اي در واقعيت (و با كمي اغراق) براي سلامتي و در جهت سلامت، نيست.
دل پوترو محبوب و با وقار، با آن فورهندهاي خاص و هولناك به آنچه شايسته اش بود، نرسيد، اميدواريم در ادامه مسير زندگي شاد و سلامت باشد و درد كمي امانش دهد.
روز و روزگار خوش
هر روز میشنویم که میخوان با چه مشقت و دشواری با موشک و فضاپیما به کرات دیگه سفر کنند… اما بهتر بود اول مسائل خود ما زمینی ها حل بشه. یکی از اونها انتظار برای ضد درد و مسکنی که عوارض نداشته باشه و اون رو از منشأ کاملاً مسدود کنه. خود من هم سالهاست زانو درد دارم.
تنیسور محبوب من به همراه سونگا، از نسل بیگ تری.
کسی که مجموعا ۱۷ بار بیگ تری رو شکست داد و مثلا امارش جلوی نادال ۱۱ـ۶ به نفع نادال بود. در شرایطی که واسه تنیسورهای اون زمان یکی دوتا برد جلوی بیگ تری هم آمار خیلی خوبی محسوب میشد.
به شخصه همیشه یه امیدی به بازگشتش داشتم ولی ته دلم میدونستم دیگه خبری از اوج گرفتن نیست.
متأسفانه مصدومیت تو تنیس خیلی بدتر از فوتباله، هم تعدادش و هم شدتش، به نحوی که نادال، تیم ، سونگا و دل پوترو و… دیگه نتونستن اوج بگیرن.