ایتالیا ایتالیا؛ دابل آتزوری در دیویس کاپ

تنیس یه ورزش کاملا انفرادیه
حتی تو بازی های تیمیش هم خود بازی ها فردی هستن. پس مهم ترین دلیلی که باعث میشه یه کشور تو تورنمنت های ملی موفق ظاهر بشه داشتن تنیسورهای خوبه.
یعنی مهم ترین مسئله به توانمندی خود تنیسورها برمیگرده و مسائل مدیریتی ، برنامه ریزی، بازیکن سازی و… تو درجه دوم اهمیت قرار میگیرن.

پس درمورد موفقیت های ایتالیا تو این دوسال فقط میشه به کیفیت فوق العاده سینر اشاره کرد. که بنظر من اصلی ترین دلیلی موفقیت تیم ایتالیا هم وجود سینر بود.
شما اگه سینر رو از تیم ایتالیا حذف کنید بنظرتون تیم ایتالیا تا چه مرحله ای میتونس بالا بره ؟؟

زمانی میشه از پیشرفت کلی ورزش تنیس تو یه کشور صحبت کرد که اون کشور بتونه تو یه دوره زمانی طولانی تعداد تنیسورهای تاپ زیادی رو معرفی کنه. یا بقولی این تنیسور تاپ که خداحافظی کرد پشت بندش یکی مثل اون ظهور کنه. یا بطور همزمان چندتا تنیسور تاپ از اون کشور باشن.
مثل کشور چک تو بخش زنان. (هم تک نفره هم دو نفره)، یا تنیس کشور آمریکا.
درمورد کشور چک میتونیم بحث کنیم که چک چطوری اینهمه تنیسور زن خوب میسازه؟
ولی درمورد ایتالیا و موفقیت های اخیرش صرفا میشه گفت دلیلش توانمندهای فردی تنیسورهاش بوده که اونم نود درصد بخاطر سینر بوده.

بشخصه فکر میکنم تیم ایتالیا در نبود سینر شانسی تو تورنمنت ها نداره. حداقل با این بازیکنا

بله خب
هیچ مسئله ای صفر یا صد نیست. مگر میشه برنامه و سازماندهی پشت این موفقیت ها نباشه. منظورم این نبود که هیچ برنامه ریزی و سازماندهی وجود نداشته. از طرفی تنیس ایتالیا هم تنیس ضعیفی نبوده هیچ وقت. ولی همونطور که گفتم درمورد ایتالیا مهمترین مسئله توانمندی خود تنیسورها بوده.
چون این سازماندهی ها برای همه تنیسورهای ایتالیایی بوده چرا فقط یه نفر میاد و به اون سطح میرسه؟
این یعنی یه چیزهایی در درون خود اون فرد بوده که تو بقیه نبوده.
(البته این رو باید بگم که ما همه این حرف ها رو درمورد کشور یا کشورهایی میزنیم که جز تاپ های تنیس هستن، نه درمورد کشورهایی که در ابتدای راه تنیس هستن که قضیه کاملا فرق میکنه. درواقع در مورد کشورهای نوع دوم مسئله مدیریت و برنامه ریزی از خود بازیکنا اهمیت بیشتری پیدا میکنه)

در کل در رشته های انفرادی سرنوشت یه ورزشکار به استعداد، علاقه و توانمندی خودش بستگی داره تا مسائل دیگه. البته که امکانات و برنامه درست از سمت مدیران هم ضروریه. یا سنت ها و فرهنگ های یه کشور تو رشد یه ورزش تاثیر زیادی داره مثل کشتی تو ایران که اساسا تو سنت های بعضی از شهر ها وجود داره. ولی نهایتا نتیجه بازی ها با توانمندی خود اون بازیکن مشخص میشه.

کم و بیش همه کشورهای تاپ تنیس امکانات و برنامه ریزی خوبی دارن برا ورزشکاراشون. حداقل تو سال های اخیر امکانات ورزشکارا خیلی نزدیکه به هم. چیزی که اونها رو از هم متمایز میکنه توانمندی خود تنیسورهاشون هست.

بنظر من مهم ترین کاری که مسئولان تو رشته های انفرادی میتونن انجام بدن که باعث تفاوت سطح اونها با کشورهای دیگه میشه، مسئله استعداد یابی هستش. اگر واقعا برا پیدا کردن استعدادها وقت و هزینه گذاشته بشه قطعا از بین چند میلیون نفر نوجوان بازیکنای با استعدادی که بشه ازشون ورزشکار تاپ ساخت میشه پیدا کرد.
نه مثل ایران که همه جا مافیا بازی و پارتی بازی هست. مگه میشه از هشتاد میلیون نفر تو هر رشته ده تا ورزشکار خوب پیدا نشه؟.