بریتانیایی‌ها قهرمان بزرگ خود را بدرقه کردند.
تنیسفا – اندی ماری اسطوره ۳۷ ساله تنیس بریتانیا با چشمانی اشکبار و در میان تشویق‌‌های ایستاده هموطنانش با ویمبلدون وداع کرد.
مرد اول پیشین تنیس جهان که به علت مصدومیت نابهنگام کمر مجبور به انصراف از مسابقات انفرادی ویمبلدون شد، شامگاه پنجشنبه در کنار برادر بزرگترش جیمی در بخش دونفره به میدان رفت تا برای آخرین بار حضور در گرند اسلم خانگی را تجربه کند.
برادران ماری در این دیدار مغلوب زوج جان پیرز و رینکی هیجیکاتا شدند، اما نتیجه کم‌اهمیت‌ترین موضوع شب گذشته بود، چراکه این بازی صرفاً بهانه‌ای بود تا ماری بتواند با هموطنانش که به مدت دو دهه شاهد افتخارآفرینی او در زمین مرکزی بودند وداع کند.
نکته جالب و شاید عجیب این بود که ماری تا پیش از این هرگز با برادرش در ویمبلدون بازی نکرده بود و این اولین و آخرین باری بود که آنها با هم در زمین مرکزی به میدان رفتند.
علاوه بر اعضای خانواده ماری شامل همسر و فرزندان و پدر و مادر او که از روی سکوها شاهد وداعش بودند، تنی چند از ستارگان کنونی و سابق دنیای تنیس نیز در مراسم خداحافظی بزرگترین قهرمان تاریخ تنیس بریتانیا در زمین مرکزی حاضر بودند. از جمله نواک جوکوویچ پرافتخارترین مرد تاریخ تنیس، ایگا اشویانتک زن اول جهان و اسطوره‌های بزرگی چون جان مکنرو و مارتینا ناوراتیلووا.
ماری در مراسم ویژه‌ای که برای خداحافظی او ترتیب داده شده بود به سو بارکر مجری صاحب نام و قهرمان سابق تنیس زنان گفت: «دوست داشتم می‌توانستم به بازی کردن ادامه دهم، اما دیگر نمی‌توانم. شرایط از نظر فیزیکی برایم سخت شده است. همه آسیب‌ها روی هم جمع شده‌اند.»
این اسطوره تنیس بریتانیا با بغض افزود: «دوست داشتم می‌توانستم تا ابد بازی کنم. من عاشق این ورزش هستم. تنیس چیزهای زیادی به من داده و در طول سال‌ها درس‌های زیادی از آن آموخته‌ام که می‌توانم در بقیه عمر از آنها استفاده کنم. اما دلم نمی‌خواست متوقف شوم. تصمیم سختی بود.»
در مراسم خداحافظی، کلیپی زیبا و احساسی نیز از لحظات تلخ شیرین ماری در ویمبلدون پخش شد که در خلال آن سه رقیب اصلی او یعنی جوکوویچ، نادال و فدرر و همچنین وینس ویلیامز به ستایش از این بازیکن بریتانیایی پرداختند.
داستان اندی و ویمبلدون از سال ۲۰۰۵ آغاز شد. بریتانیایی‌ها دهه‌ها با حسرت منتظر طلوع ستاره‌ای بودند تا به طلسم ناکامی آنها در گرند اسلم خانگی پایان دهد و مسئولیت تحقق این آرزوی دیرینه به ماری محول شده بود.
ماری که بار سنگینی را برای تحقق این آرزوی دیرینه روی شانه‌های خود احساس می‌کرد در سال ۲۰۱۲ به قهرمانی نزدیک شد، به فینال هم رسید اما در چهار ست مغلوب راجر فدرر سوئیسی شد تا دستش از جام کوتاه بماند. با این حال این شکست نه تنها ماری را نومید نکرد بلکه باعث شد تا عزمش را بیش از پیش جزم کند. کمتر از سه هفته بعد این بازیکن بریتانیایی به زمین مرکزی برگشت و با انتقام از فدرر در فینال المپیک ۲۰۱۲ لندن یک مدال طلای ارزشمند را برای کشورش به ارمغان آورد.
مأموریت شجاع‌دل اسکاتلندی اما به اینجا ختم نشد؛ او کمی بعد با فتح اوپن آمریکا ۲۰۱۲ به اولین گرند اسلم خود رسید و سرانجام در سال ۲۰۱۳ به طلسم ۷۷ ساله بریتانیایی‌ها پایان داد و با شکست نواک جوکوویچ در فینال ویمبلدون توانست جام را در خانه نگه دارد. او در سال ۲۰۱۶ برای دومین بار جام زرین قدیمی‌ترین رویداد تنیس جهان را بالای سر برد تا نامش را برای همیشه در تاریخ این مسابقات جاودانه کند.
روز پنجشنبه “سنتر کورت” با یکی از بزرگترین قهرمانان خود وداع کرد. با بازیکنی که پنجه در پنجه سرنوشت انداخت و بعد از تعویض مفصل لگن در سال ۲۰۱۷ که او در آستانه بازنشستگی قرار داده بود به رغم همه تردیدها با اراده‌ای پولادین به میادین برگشت تا به همان شکلی که لیاقتش را داشت در میدان مسابقه با ورزش محبوبش خداحافظی کند.
ممنون، سِر اندی! از تو متشکریم بابت تمام لحظات حماسی و خاطراتی که در این سال‌ها برای ما ساختی. برای تمام اشک‌ها و لبخندها، برای آنکه الهام‌بخش بودی و به ما درس زندگی دادی. ممنون بابت همه چیز.
لازم به ذکر است کار ماری در ویمبلدون هنوز تمام نشده و او قرار است در بخش دونفره مختلط نیز به همراه اما رادوکانو به میدان برود.
