تنیسفا: پرونده مسابقات تنیس المپیک ریو امشب با برگزاری فینال بخش انفرادی مردان بسته خواهد شد. در این دیدار، خوان مارتین دل پوترو از آرژانتین، قهرمان سال 2009 گرند اسلم آزاد امریکا در برابر اندی ماری بریتانیایی، مدافع عنوان قهرمانی المپیک و برنده 3 عنوان گرند اسلم به میدان می‌رود.
قبل از هر چیز باید بگویم که نگارنده بر این باور است که این دیدار احتمالا از آن دیدارهایی خواهد شد که روند آن برخلاف تمام ارزیابی‌های فنی پیش برود. چرا که در یک سوی میدان، ورزشکاری قرار دارد که حضورش در این بازی‌ها و صعودش به فینال با معیارهای منطقی قابل سنجش نیست.
تمام افرادی که در جریان اوضاع و احوال خوان مارتین دل پوترو و مصدومیت‌های مکررش در طول چند سال گذشته بوده‌اند، می‌دانند که چقدر داستان او در این المپیک، استثنایی پیش رفته است. روند اتفاقات از همان دور نخست افسانه‌ای رقم خورد؛ برج تاندیل که تکرار آسیب‌دیدگی‌‌های مچ‌دستش امانش را بریده بود و حرف از خداحافظی همیشگی از تنیس می‌زد، بدترین قرعه ممکن نصیبش شد تا نشان دهد در بداقبالی هم‌چنان حرف اول را می‌زند؛ نواک جوکوویچ، در دور اول! بله، دلپوترو که اکنون نفر 141 اُم تنیس جهان است، در همان ابتدای راه به سد مرد اول تنیس جهان خورد که پس از قهرمانی در رولند گروس، فقط به یک طلای المپیک برای تکمیل افتخاراتش نیاز داشت. اما خیلی زود مشخص شد که طبق روال افسانه‌‌‌ها، این نبرد تنها گره‌ای کوچک در مسیر پر افت‌وخیز قهرمان داستان است؛ دل پوترو که سال ۲۰۰۹ در اولین حضورش در فینال یک گرند اسلم موفق شد راجر فدرر، بزرگ‌ترین تنیس‌باز تاریخ را در دیدار پایانی آزاد آمریکا شکست دهد، بار دیگر و این‌بار در آوردگاه المپیک جنم‌اش را به رخ حریفان کشید و ستاره صرب را ناباورانه در گام نخست مغلوب کرد و با گریه از ریو بیرون راند.
بیشتر بخوانید: دل پوترو با شکست نادال حریف ماری در فینال المپیک ریو شد
همانجای کار، زنگ خطر برای سایر مدعیان به صدا درآمد. مرد ۲۷ ساله‌ی آرژانتینی امتیاز به امتیاز و مسابقه به مسابقه جنگید تا به دیدار بزرگ مرحله نیمه‌پایانی مقابل نادال برسد؛ حریفی که وقتی صحبت از غیرت و جنگندگی می‌شود، جایی برای بحث باقی نمی‌گذارد. اما ماتادور اسپانیایی خوب می‌دانست که این دلپوترو از جنس همان دل‌پوتروی ۲۰۰۹ است که خاطره‌ی شکست تلخ نیمه‌پایانی آزاد آمریکا آن سال را برایش رقم زد، همان که فورهند‌هایش به سان سیلی، برق از چشمان رقبایش می‌پراند و سرویس‌های سهمیگن‌اش مجال واکنش به بازیکن مقابل نمی‌داد. لحظه به لحظه‌ی نبرد این دو دلاور لاتین جذاب و تماشایی پیش رفت، هر دو مستحق برد بردند، اما آرژانتینی بیش از نادال به این پیروزی نیاز داشت، او در دوره قبلی المپیک در همین مرحله، در ست سوم یک ماراتن سه ساعته با نتیجه ۱۹ به ۱۷، مغلوب فدرر شده بود و دیگر نمی‌خواست به دیدار رده‌بندی برود؛ یک مدال برنز دیگر هرگز او را راضی نمی‌کرد و جانب انصاف را هم که بگیریم، این بار نوبت دلپوترو بود که شانس‌اش را در بازی فینال برای کسب مدال طلا آزمایش کند؛ چراکه نادال پیش‌تر مدال طلای دونفره ریو را تصاحب کرده و در المپیک پکن هم در انفرادی قهرمان شده بود. و سرانجام همینطور هم شد؛ ستاره آرژانتینی توانست در یکی از دیدنی‌ترین بازی‌های چند وقت اخیر، نادال را شکست دهد و برای اولین‌بار راهی فینال المپیک شود.
اما در بازی فینال کفه ترازو به سمت چه کسی سنگینی می‌کند؟
ماری و دلپوترو تا به حال هفت بار به مصاف یک‌دیگر رفته‌اند که سهم تنیس‌باز بریتانیایی ۵ برد و ۲ باخت بوده است. به جز دیدار آخرشان در ایندین‌ولز ۲۰۱۳ که با برتری دل پوترو همراه بود، سایر دیدارهای این دو، پیش از سال ۲۰۱۰ و آغاز مصدومیت‌های تنیس‌باز آرژانتینی رقم خورده‌اند.
مرد شماره 2 تنیس جهان که با قهرمانی در ویمبلدون و بازگشت لندل، اعتماد به نفس‌اش را بازیافته، به صورت طبیعی از بازیکنانی که از ضربات تخت (Flat) برخوردار هستند، استقبال می‌کند. او یکی از بهترین برگشت‌دهنده‌های سرویس در جهان است که این می‌تواند اصلی‌ترین اسلحه آرژانتینی ۱۹۸ سانتی‌متری را کم‌اثر کند. در جریان بازی هم به نظر می‌رسد شرایط به نفع قهرمان ویمبلدون باشد؛ ماری یک “Counter Puncher” است که از انرژی ضربات بازیکن مقابل استفاده می‌کند و ضربات تخت و چرخش (Spin) کم ضربات دلپوترو، این امکان را به ماری می‌دهد تا به خوبی از این ویژگی بازی‌اش بهره ببرد. به گفته بسیاری از بازیکنان از جمله سرینا ویلیامز، زمین سبز استادیوم تنیس ریو از سرعت بالایی برخوردار نیست که این هم باب میل اندی ماری خواهد بود؛ زمین‌های کند به او این فرصت را می‌دهد که ضربات سهمگین شماره ۴ سابق تنیس جهان را راحت‌تر برگرداند. بنابراین دل پوترو در این مسابقه برای زدن ضربات برنده “Winner” کار دشواری در پیش خواهد داشت و احتمالا خطاهای غیرضروری بسیاری مرتکب شود.
در المپیک، مسابقه پایانی انفرادی مردان به صورت سه از پنچ ست برگزار می‌شود و همین مسئله آمادگی جسمانی را به عاملی تعیین کننده تبدیل می‌کند. ماری در راه رسیدن به فینال دو بازی سه سته انجام داده اما دلپوترو در سه مسابقه مجبور به جنگیدن در ست سوم شده است. در مرحله نیمه‌پایانی نیز دارنده برنز المپیک لندن کار دشوارتری در پیش داشت؛ او یک نبرد بسیار سنگین را در برابر نادال انجام داد، در حالی که ماری به راحتی از سد کی نیشیکوری ژاپنی عبور کرد. در مجموع به نظر می‌رسد، هر چه بازی طولانی‌تر شود شانس تنیس‌باز اسکاتلندی برای تصاحب مدال طلا بیشتر می‌شود.
فارغ از همه نکات فنی، دیدار امشب یک نبر تمام عیار است که در آن غیرت و جنگدگی حرف اول را می‌زند. به خصوص برای دل پوترو که خطر تکرار مصدومیت مچ دستش هم‌چنان آینده ورزشی او را تهدید می‌کند. خوان مارتین که می‌داند این فرصت دیگر برایش تکرار نمی‌شود، امشب فقط به طلا فکر خواهد کرد.
این بازی پس از اتمام فینال دونفره بانوان در زمین مرکزی تنیس ریو برگزار می‌شود و شروع آن قبل از ساعت 23 به وقت ایران نخواهد بود.
